[magda1706]

Jednak nie można zakładać że na pewno ja będę musiała leżeć w ciąży i się w ogóle nie będę mogła ruszać. Trudno jest przewidzieć to normalne ale tak jest ze wszystkim. Trudno przewidzieć czy zdam sesje to może lepiej nie iść i nie marnować roku i pieniędzy. Natomiast wiadome jest to że z dzieckiem już nic nie będzie łatwe i trzeba na to się psychicznie przygotować. Jeśli ja będę się źle czuła podczas wykładów po prostu poproszę wykładowce o zwolnienie mnie z zajęć i pojadę do domu. A można też się dogadać że np. W 9 msc nie będzie cie na zajęciach ale zaliczysz to osobno przed sesją.
Wszystko idzie dograć i zrobić
Ja bym nie rezygnowala na rok. Nie bedxie łatwo, ale nikt nie obiecywał, że bedxie. Czy twoja sytuacja (pomoc dziadków i tatusia) ulegnie zmianie? Czy za rok będą mogli zajmować się szkrabem? Twój narzeczony przecież nie zrezygnuje z firmy za rok, a rodzice wnuków nigdy się już nie pozbęda. Także myślę, że to po prostu odkładanie w czasie tego problemu - a ty możesz za rok tłumaczyć znowu, że nie masz z kim dziecka zostawić, że nie masz jak się nauczyć na sesję, że masz daleko na uczelnie. I za dwa lata to samo. I za trzy też.
Jeśli będa jakieś problemy zdrowotne to wtedy weźmiesz dziekankę, bo zdrowie dzidziusia i twoje jest ważniejsze. Jednak jak wszystko będzie dobrze to później będziesz żałować, że mogłaś iść. Spróbuj to się przekonasz