[Cherie_Currie]

Wątpię, by coś się zmieniło. Akcje przeciwko zwolnieniom z wfu uważam za żałosne. Najpierw szkoła i nauczyciel powinni coś zaproponować wartego w ogóle uwagi, a potem domagać się, żeby dzieci z tego korzystały, bo póki co nie mają do zaoferowania niestety nic. Gdybym miała dziecko to sama zapytałabym czy chce się z wfu zwolnić, bo osobiście mam mega traumę związaną ze szkolnymi zajęciami wychowania fizycznego i akurat w moim przypadku zwolnienie się wcześniej nie zaowocowałoby może aż taką nienawiścią do sportu (celowo użyłam tego słowa, niechęć do zdecydowanie za słabe wyrażenie). Przez szkolny wf nie jestem w stanie wziąć udziału w żadnym sporcie zespołowym, a ćwiczę wyłącznie w domu. Nawet roweru nie uznaję, wyłącznie stacjonarny. Nie ćwiczę w obecności innych ludzi, mam blokadę przez ciągłe bycie ocenianą w szkole i uznawaną za leniącą się, podczas gdy mój organizm nie umie szybciej i nie nauczy się, nawet bardzo często powtarzając daną czynność. Mam żal do rodziców, że już w podstawówce nie zwolnili mnie z wfu. Sama bez wahania zwolniłabym dziecko, ale musiałoby sobie wybrać jakąkolwiek inną formę aktywności wedle preferencji: basen, tenis, jazda konna, sztuki walki, cokolwiek.