[DziewczynaWloczykija]

Bo instynkt macierzyński się odzywa, a wymarzonego partnera na horyzoncie nie widać.
Zresztą marzyły najczęściej o wysokim i umięśnionym brunecie z ciemnymi oczami, mającym świetną pozycję zawodową (własna firma lub kadra menedżerska), posiadającym cechy alfa: zaradność, pewność siebie czy odwaga. Takich facetów wśród populacji jest z 1%, o ile nie promil, a kobiet o nich myślących - z 80-90%. Więc to się nie skalkuluje.
Ostatecznie kończy się z Zenonem, którego cechuje mięsień piwny i brak własnego zdania. Szału namiętności nie ma, ale dzieci są w spokoju wychowywane. Zenek na pewno nie odejdzie, bo generalnie jest w porządku człowiekiem. Jest poczucie stabilności. Tylko, że później kończy się chłodem w łóżku, bo biologii się nie oszuka. Zenio jest czuły i oddany, ale to nie ten na widok którego był kisiel w majtkach.

Tak głupiej, bezsensownej i pozbawionej logiki teorii nie widziałam na Wizażu już dawno.

Obniżenie wymagać odnośnie potencjalnego partnera życiowego nie bierze się z tego, że ci fajniejsi są już przebrani, tylko z tego, że człowiek z czasem dojrzewa i na podstawie własnego doświadczenia wie, że nie zawsze ładna buzia/wysoki brunet kryje za sobą kryształowy charakter. Widzi, jak jego ciało z wiekiem się zmienia i szuka kogoś o podobnym podejściu do życia, dlatego toleruje podobne wady u drugiej osoby. Wymaga dokładnie tyle, ile sam potrafi dać. To jest wynik dojrzałości, a nie desperacji.

[wuote]1. -coś do dupy ta terapia, jak przez 6 lat nie mogła się przemóc
-wierzący koleś to trochę co innego, jak prawictwo wynika z bycia twardym katolem to ok
-na później czyli? po 40?[/quote]
- nie Tobie to oceniać. Nie przeszedłeś przez coś podobnego, więc zamilknij. Wierz mi, że niektórzy naprawdę potrzebują wielu lat, żeby się otworzyć;
- facet nie musi być wierzący, żeby czekać ze swoją wybranką do ślubu. Jeśli jedynie świadomie i odpowiedzialnie podjął tę decyzję, to co w tym złego?
- chociażby do momentu, w którym oboje będą mieli jako taką stabilizację finansową.

2. dobra dobra to tak jak ja bym teraz się z nikim nie umawiał bo podoba mi się jakaś aktorka

Z aktorką nie widujesz się codziennie na zajęciach na uczelni ani nie jest Twoją sąsiadką, więc co to za przykład? Ja miałam na myśli co innego.

3. fajnie to interpretujesz, nigdzie nic nie napisałem o braku powodzenia tylko o tym, że do takiej decyzji popchnęło ich coś co mogłoby sprawić, że nie odnaleźliby się w związku

To coś to powołanie. Podobnie jak osoba powołana do życia w małżeństwie nie odnajdzie się we wspólnocie zakonnej.