[najgorzej_]

Dziewczyny, wysyłam Wam ogrom mojej pozytywnej energii. Bierzcie i radujcie się wszystkie.

Mnie ostatnio jest już coraz lżej i swobodniej. Pewnie niektóre z Was zauważyły, że już tu prawie nie piszę (ale codziennie czytam!). To dlatego, że po prostu życie mi się zaczyna układać normalnie. Pomalutku, ale wszystko idzie w dobrym kierunku w związku z moim zdrowiem psychicznym.

Już myślę o nim znacznie znacznie znacznie mniej. A jak już myślę, to nie w kategoriach "ojezujakmismutno", tylko w kategoriach "dobrzeżetosięjużskończył o". Regularnie jeżdżę konno - chodzę na treningi, wychodzę ze znajomymi, dużo się śmieję. Czuję się piękna, pewna siebie i przede wszystkim taka radosna.
Widzę teraz, że ten związek mnie trochę przytłaczał. On nie umiał sprawić, że czułam się piękna, kochana, pewna siebie. Byłam przy nim zahukaną, zamkniętą w sobie i niewierzącą w siebie osóbką. Jeszcze nie jestem gotowa na to, by z czystym sumieniem powiedzieć, że dziękuję mu za to, że mnie zostawił, ale teraz patrzę na to wszystko z pewnym dystansem.

Oby mi to nie minęło, tylko szło cały czas w dobrym kierunku!