[shybuya]

Na początku spanikowałam, ale mąż mnie solidnie zrugał, żebym się nie nakręcała. Wiedziałam, że druga ciąża po pierwszej poronionej tak będzie wyglądać (w sensie nieustannych obaw), ale nie wiedziałam, że aż tak będę głupieć. Wiem o ciąży od tygodnia, a już się tyle nadenerwowałam. 1 - plamieniami w zeszłym tygodniu (okazało się, że implantacyjne, ale dał mi gin. na wszelki wypadek luteinę, ze względu na pierwszą ciążę), 2 - teraz te badania.

Może pierwszy faktycznie był za wcześnie ... Idę pojutrze na kolejną betę, zobaczymy, co z tego wyniknie.
Panie Boże, daj mi siły, żebym nie zwariowała przez te 9 miesięcy (właściwie 8 i mam nadzieję, że tylu doczekam)!

Dzięki, dziewczyny, za słowa wsparcia