[Guest5675]

Witajcie, mam 18 lat jestem po ponad 10 latach mobbingu, depresji, z ktora sobie jakos radzilem dzieki poswieceniu sie hobby i poglebianiu zainteresowan.

Ogolnie moze na wstepie dodam, ze nie jestem czlowiekiem z jakimis kompleksami, moze nie jestem przystojny, ale tez raczej nie jestem jakos specjalnie brzydki. Takie 4-6/10. Za to jestem wysoki(okolice 194),ponoc mam ciekawy tembr glosu, dobra dykcje, drobna wade wymowy. Jestem inteligentny i przedsiebiorczy, sporo zainteresowan itd. Takze koniec koncow jestem zadowolony.
//Moze jednak tragicznie wygladam, bo to sa tylko moje subiekywne opinie.

Ale co z tego, jak nie potrafie nawiazywac relacji miedzyludzkich?
Z kazdym moge porozmawiac, ale nie potrafie wyniesc relacji ponad zwykla znajomosc,
Dlatego tez, jak mi sie ktos naprawde spodoba, wyglad-zachowanie, to przestaje z nim gadac, zeby nie miec wyrzutow, ze nie wyszlo tak jak chcialem.
Prokrastynacja... Jak nie widze szans na sukces, to sie tego nie podejmuje.

Naprawde podoba mi sie jakas osoba? Nie odezwe sie do niej, poczekam, az bedzie zajeta i dam sobie spokoj...

Chyba, ze nie mysle o tym jak o czyms wiecej jak zwykla znajomosc, wtedy nie mam oporow, by zagadad, porozmawiac o czymkolwiek.

Ogolnie ostatnio mi dobrze idzie (wlasna dzialalnosc+praca itd.), ale nie mam sie z kim tym dzielic, odczuwam dosyc mocna potrzebe emocjonalnego zwiazku. Co jakis czas...

Czy ktos z was ma podobne problemy? Jak temu zaradzic?


Pozdrawiam