[ewakuacja]

Czesc.
Dzis poczytalam troche ten watek wstecz i mam tak samo jak Wy z okazywaniem uczuc. Nie lubie jak mnie kolezanka przytuli czy nawet jak ktos blizej mnie stoi. Kiedys jak bylam mlodsza, moj pierwszy chlopak mnie tulil a mi bylo tak jakos beznadziejnie, smialam sie i zastanawialm po co on to robi. Teraz uwielbiam sie tulic do TZ. Pisaly tez dziewczyny ze nie potrafia sie cieszyc . Ja mam tam samo Kiedy wszyscy patrza na mnie z podziewem jak wszystko zaliczam na studiach ja jestem jak chlodny glaz.. Zamiast cieszyc sie i byc z siebie zadowolona. Myslalam zawsze ze to jest ok, bo nie daje po sobie znac ze mi na tym zalezalo i ze niby tak latwo mi to przyszlo. TZ kupil mi rower o ktorym marzylam to tez nie szalalam z euforii.. Po prostu ja sie chyba nie umiem cieszyc. Czasem nawet jak TZ odniesie jakis sukces to mnie to nie cieszy, przewaznie smuci bo mu zazdroszcze tej jego radosci. I chcialabym czasem naprawde cieszyc sie czyjegos szczescia , robie to ale glupio mi bo jakos nie wierze w to. Udaje chyba. Czasem nie wiem jak mam sie zachowac to tworze w glowie szybko obraz i przbieram maske albo wkurzonej albo zadowolonej. Radosci nie umiem przezywac ale za to wszelkie smutki przezywam za kazdym razem jakby conzjamniej ktos umarl. Tragednia, placz , lament i koniec swiata..