17 tc - amniopunkcja

Ewelina_1991 · 2016-05-10, 08:12

Witam wszystkie przyszłe mamusie.
Byłam wczoraj na kontrolnym USG i co za tym idzie czeka mnie chyba najgorszy tydzień mojego życia. Francuska Pani Doktor, po zbadaniu mnie stwierdziła, że muszę mieć przeprowadzoną amniopunkcję, ponieważ zauważyła coś na główce dziecka i twierdzi, że jego przepona jest albo pęknięta albo nie domknięta, do tego stwierdziła, że dziecko ma zaciśnięte dłonie w piąstki trzyma je na klatce piersiowej. Nie mam pojęcia co się może dziać. Przeraźliwie boję się nakłuwania, które czeka mnie już w ten czwartek. A co gorsza Pani położna, stwierdziła, że należy przygotować się na najgorsze i czas znaleźć dobrego psychologa bądź psychiatrę. Jestem załamana. Ja całe życie byłam zdrowa jak i wszyscy w mojej rodzinie i tak samo jest w rodzinie mojego chłopaka. Błagam powiedzcie, czy miałyście podobne problemy i jak nad tym panowałyście. Ja jestem strzępkiem nerwów. Do tego te podpowiedzi, żebym nie decydowała się na urodzenie chorego dziecka - to mnie już całkiem dobija. Jestem na tym forum pierwszy raz, nie chcę mówić nikomu w rodzinie co się dzieje, bo mam nadzieję że to pomyłka. Przepraszam, jeśli coś nie dość jasno napisałam. Podpowiecie coś?

2016-05-10, 08:12	#1
Ewelina_1991 Przyczajenie Zarejestrowany: 2016-05 Wiadomości: 10	17 tc - amniopunkcja Witam wszystkie przyszłe mamusie. Byłam wczoraj na kontrolnym USG i co za tym idzie czeka mnie chyba najgorszy tydzień mojego życia. Francuska Pani Doktor, po zbadaniu mnie stwierdziła, że muszę mieć przeprowadzoną amniopunkcję, ponieważ zauważyła coś na główce dziecka i twierdzi, że jego przepona jest albo pęknięta albo nie domknięta, do tego stwierdziła, że dziecko ma zaciśnięte dłonie w piąstki trzyma je na klatce piersiowej. Nie mam pojęcia co się może dziać. Przeraźliwie boję się nakłuwania, które czeka mnie już w ten czwartek. A co gorsza Pani położna, stwierdziła, że należy przygotować się na najgorsze i czas znaleźć dobrego psychologa bądź psychiatrę. Jestem załamana. Ja całe życie byłam zdrowa jak i wszyscy w mojej rodzinie i tak samo jest w rodzinie mojego chłopaka. Błagam powiedzcie, czy miałyście podobne problemy i jak nad tym panowałyście. Ja jestem strzępkiem nerwów. Do tego te podpowiedzi, żebym nie decydowała się na urodzenie chorego dziecka - to mnie już całkiem dobija. Jestem na tym forum pierwszy raz, nie chcę mówić nikomu w rodzinie co się dzieje, bo mam nadzieję że to pomyłka. Przepraszam, jeśli coś nie dość jasno napisałam. Podpowiecie coś?