[Karena 73]

Jestem ciekawa ile osób tak gorąco wypowiadających się w tym wątku nie zostało ochrzczonych lub nie ochrzciło swoich dzieci.
Nie chciałabym, aby moje dziecko przeżywało traumę żyjąc w środowisku katolickim i będąc z tego środowiska wykluczonym. Na co dzień widzę podejście katechetki w szkole do wiary i to co przekazuje dzieciom, a potem ich stosunek do otoczenia, które odbiega od standardowo przyjętych zachowań. Nie popieram oczywiście piętnowania, ale jaki mam na to wpływ? Mogę tłumaczyć mojemu dziecku i to wszystko. Rodzice są różni. To co dla dorosłego jest do przełknięcia bez problemu, dla dziecka już takie łatwe nie jest. A już w ogóle jakimś absurdem jest twierdzenie, że przynależność do jednej religii ogranicza otwartość na inne.
Tak na prawdę Autorko ważni jesteście Wy. Ty, Twój mąż i Wasze dziecko. Na ile dla siebie jesteście w stanie pójść na kompromis i zobaczyć interes drugiego człowieka. Okopując się na swoich stanowiskach robicie krzywdę tylko sobie.
Moim zdaniem jeżeli mąż niby za pomocą dziecka chce zbliżyć się do KK zamiast np. zacząć od chodzenia do kościoła, to podobnie autorka za pomocą dziecka chce zamanifestować wolność od religii. Dlaczego autorko nie wystąpiłaś z KK skoro tak bardzo Cię to uwiera? To działa w dwie strony. Oboje za pomocą osoby trzeciej próbujecie coś sobie udowodnić, tylko nie bardzo rozumiem co, skoro święta obchodzicie.