Cześć!
Mam 24 lata i całe życie jestem szczupła. Mam 158 cm i 46 kg. Czuję się ze swoją sylwetką świetnie. Nie odchudzam się. Od miesiąca chodzę kilka razy w tygodniu na siłownie, wczesniej cwiczyłam troche w domu.
Ogólnie jestem drobnej postury, mam bardzo małe piersi, wyglądam na o wiele młodszą (18 a nawet 16 lat).
około 2 lata temu przytyłam i jakoś przez pół roku, może więcej ważyłam 52 kg. brałam wtedy tabletki antykoncepcyjne i obżerałam sie słodyczami. Odstawiłam, poćwiczyłam i moja standardowa waga(46kg) wróciła.
I chociaż ja jestem zadowolona to otoczenie mnie atakuje. Babcia, sąsiadka, rodzina mojego narzeczonego i inne przypadkowe osoby mówią, że jestem "chudzina". I to nie w znaczeniu komplementu. Mówią, że "ale schudłam", że mam sie już nie odchudzać, pytają czy ja coś jem. Strasznie mnie to boli. Nigdy nikt mi nie mówi, że jestem szczupła i świetnie z tym wyglądam, albo, że mam super figurę.
Dlaczego ludziom z wałkami tłuszczu nie mówi się, że przytyli? Podobam się sobie, nie chce przytyć, ale mam dosyć tego gadania. Gdy ważyłam 50 kg i więcej to nie podobałam się sobie. Czułam się jak taki mały klopsik z malusienkimi cyckami. Jak widze zdjecia w bikini z tamtego okresu to ciesze sie ze juz tak nie wyglądam Jestem niska i dzięki temu, że jestem szczupła wyglądam bardziej proporcjonalnie.
Co mam odpowiedać tym ludziom jak mi mówią, że schudłam? Jak wyjść z tego z twarzą i kulturą? Nie chce tyć dlatego, że obcym się nie podoba moja "chudość". Chcę się podobać samej sobie. Jedyne co chce zmienić w mojej sylwetce to jeszcze bardziej "napompować" pośladki na siłowni.
Dziewczyny, poradźcie co odpowiadać takim ludziom? Jestem raczej "grzeczną" osobą i nigdy nie umiałam odpowiedzieć im coś co by zamknęło im usta na dobre.
Pozdrawiam i z góry dziękuję wszystkim za odpowiedzi
