[Sofiax]

Napisane przez IrelandBreakfast

No dobra, fakt. Niech będzie, że jestem jeszcze młoda, głupia, nie mam kasy i w ogóle jestem goła. Ale mnie to trochę dziwi, że ludzie w moim wieku są już małżeństwem i jakoś im się to udało, wszystko ogarnęli, mieszkają razem. A ja nawet nie mogę liczyć na rozmowę o tym, o nas, o nas tak na poważnie. I nie będę ukrywać - przykro mi.

Powiedz mu to , nie ukrywaj tego co czujesz choć te osoby ogarnęły... Tak naprawdę mało jest osób, które się pobrały z tylko czystej tego chęci i mają 23 lata.
Moja koleżanka przespała się z kolegą z uczelni i zaszła w ciążę, po 3 miesiącach znajomości - czyli jako obcy ludzie się pobrali i na pozór ogarniają, mają kasę - głównie po to był ślub bo dzięki temu wzięli socjal studencki większy niż 600 zł na osobę i dzięki temu nie musieli rzucać studiów żeby utrzymać siebie i dziecko. Teraz dobrze im się powodzi, mają zdrową i śliczną córkę ale co z tego jak to nie jest układ z miłości, choć facet jest mądry, wykształcony i kulturalny to sama mówi,że drugi raz za mąż by nie wyszła i małżeństwo to jej zdaniem klatka i głupota. Nikomu innemu by się nie przyznała do tego. W zasadzie małżeństwo samo w sobie nie jest przeszkodą do nauki i pracy

Napisane przez vindicta

Hej
Nie do końca wypoczęta, ale zadowolona z pobytu Wrocławia. Nie zdążyliśmy jednak na ten maraton i 60 zł poszło w las ; c

Jaki maraton?

---------- Dopisano o 10:25 ---------- Poprzedni post napisano o 10:23 ----------

Napisane przez karolinaaa92

Też czasami dziwnie się czuję, gdy moje młodsze koleżanki i znajome biorą ślub. Ale później uświadamiam sobie, ze są to osoby po szkole średniej, które siedzą w domu i są na utrzymaniu męża. Ja takiego życia bym nie chciała, więc najpierw studia, później małżeństwo. Nie twierdzę, że tego nie można podzielić, ale nie zawsze się da.

W zasadzie czemu miałoby się nie dać?