[luna_laula]

Napisane przez anlaya

My moglibyśmy mieszkać w moim domu rodzinnym, mam bardzo duży pokój, jest tylko dla nas łazienka na górze, do Lublina moglibyśmy jeździć jednym z samochodów rodziców póki nie mielibyśmy własnego. Szybko byśmy odłożyli na spory wkład własny. Tyle, że my nie chcemy tak. Moi rodzice tak żyli i bardzo źle się z tym czuli. Mój tata mówil, że bardzo żałuje, że nie kupił mieszkania w Lublinie, choćby klitki, gdy szłyśmy do liceum. W tamtych cenach byłaby już splacona. No, ale moi rodzice są raczej mało przedsiebiorczy i trochę za mało mieli odwagi... My na pewno kupimy drugie mieszkanie na wynajem, jeśli nas będzie stać ;p

Moi rodzice tak właśnie spędzili pierwsze lata małżeństwa- odkładając na wkład własny, ale źle to wspominają. Według nich pierwsze lata małżeństwa z rodzicami za ścianą to koszmar i proponowali mi pomoc od siebie, ale odmówiłam. Nie chcę by nigdy więcej wpakowywali się w kredyty. W każdym razie myśl o własnym dziecku mnie bardzo przeraża chyba też dlatego, że chciałabym mu jak najbardziej pomóc w wyprowadzce z domu. Bardziej się skłaniam właśnie ku temu by w przyszłości kupić dwa mieszkania to jedno byłoby dla niego i miałoby sensowny start w dorosłość.