[Hypnotic Eyes]

Ja mam 12 lat (w marcu 13) z ED mam problemy w sumie od maja/czerwca, chociaż wydaje mi się, że to się zaczęło wcześniej.
Ogólnie jako dziecko byłam pulchna, miałam BMI w normie, ale to i tak nie spełniało obecnych 'wymogów'. W sumie to raczej mi to nie przeszkadzało. Może czasami zdarzało się, że płakałam mówiąc 'Jaka ja jestem gruba!', albo usłyszałam od kogoś złośliwy komentarz, jednak to szybko odchodziło w zapomnienie. Kiedy w listopadzie zeszłego roku poszłam do lekarza z zapaleniem oskrzeli, ten zważył mnie i powiedział 'Jesteś na górnym centylu, uważaj bo niedługo możesz ważyć za dużo'. Polecił mi (o zgrozo!) dietę 1000 kcal, chociaż nie wiem na jakiej podstawie, bo biorąc pod uwagę moją aktywność fizyczną i wiek to nie powinno mu to przejść przez usta !
Jednak ja przejęłam się tym i postanowiłam rozpocząć dietę. Pierwszego dnia mi nie wyszło, ale następnego wzięłam się w garść. Zjadłam tylko jogurt i gorący kubek, byłam z siebie dumna. Tak ciągnęłam, aż do świąt. Gdy przyszło Boże Narodzenie, diety poszły w odstawkę... te ciasta, ryby, zupy... grzechem było by stosować jakąkolwiek dietę. Pomimo mojego obżarstwa w święta też schudłam. Potem zarzuciłam dietę, ale z braku czasu na jedzenie chudłam, aż w końcu w maju trafiłam do szpitala z powodu zatrucia pokarmowego. Tam jak wiadomo na diecie 'kroplówkowej' przez tydzień to i waga poleciała. Gdy wyszłam moje BMI było już na granicy norma/niedowaga.
Potem, jeszcze przez tydzień-dwa jadłam normalnie, aż w końcu stwierdziłam, że zaczne się odchudzać. To trwało przez całe wakacje, aż poszłam do szpitala. Diagnoza: A.N. (Anorexia Nervosa) objawy: wyniszczenie organizmu, bradykardia, szmery w sercu itp. itd.
Nie mam siły wspominać o tym jak ED niszczy człowieka psychicznie i fizycznie i jak powoli zabiera radość z życia...