[Gothic_Daisy]

Zastanawiam się tylko nad jedną rzeczą: czy jest sens to roztrząsać i biczować się myslą "jestem nienormalna, bo nie rozczulam się na widok różowych bobasków"? Bo ciągle odwlekam moment i podjęcie decyzji? Tylko, czy ona musi być podjęta, czy musi powstać "hic et nunc", granica, która ordynarnie mówiąc wyznaczy kres uprawianiu seks dla przyjemności i zaczyniemy "robić dziecko"?

Ale Ty nie jesteś nienormalna!
Dla mnie chore jest to, żeby tak myśleć.
A wiem, że na pewno sporo kobiet wpędza się w takie myślenie - jestem nienormalna, bo nie robię tego, co 90% społeczeństwa, wobec tego muszę to zacząć robić, nawet na przekór sobie.
Brrr.

A wracając do tematu: nigdy nie chciałabym przekroczyć tej granicy, o której piszesz w taki sposób. Dla mnie osobiście takie "robienie dzieci" jest okropne

I dlatego, pewnie w naszym przypadku będzie to metoda żywiołowa, o ile się zdecydujemy