[just_wlosy]

Napisane przez paulownia

Poszłam do domu...
Po 23, z torbami, zapłakana. Cały wieczór oglądałam wpisy na Facebooku sprzed lat. Nasze zdjęcia. Nasze obrazki, koty, synek. Wycieczki i zabawy. Tyle tam naszej miłości .
Szlam tak jak idiotka w nocy i powtarzałam sobie ze on ma dobre serce. Znam go, wiem jaki jest kochany. Przecież byłam jego żona 7 lat, kochał mnie, dałam mu syna...
Stał tam w drzwiach i spytał zimno co tu robię. Wyciągałam do niego ręce, ze łzami wyjakalam: ja wiem ze masz dobre serce. Proszę cie... Odsunął mnie za drzwi i powiedział chłodno : to nie ma znaczenia.
Ten mężczyzna którego kochałam nie istniał. Tam stał jakiś obcy szaleniec z nienawiścią w niebieskich oczach. Nie ma mnie. Nie istnieje. Nie znaczę nic.
Nie spałam cała noc przed porodem. Tak bolało ...
Teraz tez nie śpię. Tak to boli. Czemu spać? Cos umarło i jest taka pustka ...

"To nie ma znaczenia".
Też coś takiego usłyszałam.
Dla niego to wszystko co między Wami było, to już przeszłość. Dla Ciebie ma to jeszcze jakieś znaczenie, bo do niego przyszłaś..., ale pokazał Ci, że powrotów nie będzie. Wypłacz się ile potrzeba i nie oglądaj się na tego głupka, musisz go skreślić.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz