[Guapa_]

Napisane przez cranberry juice

Ogólnie myślę, że takich związków jest tak mało, bo jak do 40. jest się, że tak powiem, zatwardziałą starą panną / starym kawalerem, to ma sie już swoje przyzwyczajenia, swoje życie i ciężko sie przestawić na życie w związku.

To na pewno też ma znaczenie, zgadzam się. Poza tym wciąż żyje przekonanie, że jak ktoś tak długo jest sam, czyli „stara panna”/”stary kawaler” to coś musi być z nim nie tak. Sama się spotkałam z opinią kilku koleżanek, że wolałyby faceta po przejściach niż „starego kawalera”, tylko z tego powodu.
Nie wiem dlaczego wiązanie się z kimś po rozwodzie/z dziećmi jest uważane za łatwiejsze niż ze „starą panną” / „starym kawalerem”. Przecież to też wiąże się z niełatwymi sytuacjami – staranie się, by dzieci zaakceptowały nowego partnera, akceptacja faktu, że przez większą część wspólnego życia będzie gdzieś w tle inna kobieta / inny mężczyzna. To ostatnie, przyznaję, byłoby dla mnie ekstremalnie trudne, jeśli nie wykluczające...

Napisane przez cranberry juice

Oboje są bardzo wierzący, więc (spekuluję) być może to miało jakiś wpływ na to, że aż do 40. nie zaangażowali się z żaden poważny związek (bo np. nie spotkali swojej tzw. "drugiej połówki", a nie chcieli się angażować w byle co, bo dla nich związek - małżeński - jest już na zawsze).

Wiara to na pewno dla wielu osób ważny powód, ale nie musi być jedynym. Dla mnie np. wchodzenie w związek, gdy od początku wiem że nic z tego nie będzie poważnego, jest stratą czasu i energii, które mogłabym poświęcić na coś, co byłoby dla mnie o wiele lepsze (choćby moja pasja).
No i zawsze jest ryzyko, że ktoś dla mnie wartościowy, widząc że jestem w związku, nie odezwie się do mnie i stracę szansę na prawdziwą miłość. Może to dla niektórych brzmi naiwnie, dziecinnie i śmiesznie ale ja osobiście uważam, że warto czekać, nie zadowalać się byle czym. Choćby to miało trwać i do 40.
Dla mnie też małżeństwo – to już na zawsze...