[mocarnasarna]

Potrzebuję, by ktoś obiektywnie spojrzał na nasza sytuację i odpowiedział mi, czy taka relacja jest normalna, czy tylko ja wyolbrzymiam problem.

Sytuacja dotyczy relacji ja, mąż i jego mama.
Moja teściowa jest wdową. Nie pracuje, jest rencistką po 50-tce. Pozornie wszystko jest niby w porządku. Nie narzuca się swoimi dobrymi radami, nie odwiedza nas niespodziewanie, nawet mnie lubi. Problem dotyczy jednak jej uporczywych telefonów. Rozmawia z moim mężem kilka razy dziennie. Potrafi czasem zadzwonić i poprosić, by przywieźć jej coś ze sklepu, choć mieszka naprzeciwko Biedronki! Dzwoni wieczorem z prośbą, by mąż odwiózł ją do domu, bo właśnie skończyła posiadówkę u rodziny. Dzwoni wieczorem, kiedy nagle zepsuje się jej laptop i nie może już korzystać Facebooka. Dzwoni, kiedy jesteśmy na randce, u znajomych, kiedy w końcu wspólnie odpoczywamy. Takich sytuacji na co dzień jest bardzo dużo. Za każdym razem mój mąż wsiada w samochód i pędzi z ratunkiem do biednej teściowej. Kiedy trzeba odwozi do domu, robi zakupy a nawet czasami jadą razem do galerii handlowej w innym mieście, by ona mogła sobie kupić buty. Dla mnie jest to sytuacja absurdalna. Wygląda to tak jakby mój mąż miał zastąpić jej pozycję zmarłego męża. Rozumiem, że są w życiu chwile, kiedy facet przydaje się w domu, ale na litość boską wszystko ma swoje granice! Do sklepu może pójść sama, z rodzinnego spotkania zawsze może wrócić na nogach albo wezwać taksówkę, a koniec świata nie nastąpi jeżeli przez jeden wieczór nie będzie korzystać ze swojego laptopa. Skoro i tak widuje się codziennie ze swoim synem (wspólnie odwiedzają chorą babcię w szpitalu) to na cholerę wydzwania do niego co rano i gada o pierdołach przez pół godziny? Rozmawiałam z mężem na ten temat. Stało się tak, że teraz ukrywa się z telefonami od niej...Czy taka relacja jest normalna? Co robić?