[selenae]

Po kilku latach przerwy ponownie zalogowałam się na wizaz, tak mnie wnerwił ten wątek! ;-)

Autorko, jesteś w doskonałym wieku - jednocześnie jesteś jeszcze bardzo młoda, ale i dojrzała - na tyle, że wiesz jakiego partnera chcesz, a jakiego nie. Ciesz się tym i nie zadręczaj, że już na zawsze zostaniesz sama. Oczywiście nie znam Cię, ale z tego co piszesz wystajesz się poukładana i rozsądna. Fajnie, że wiesz czego chcesz.

Ja poznałam swojego obecnego TŻ-ta w wieku 31 lat. Przypadkiem. Zagadał do mnie na FB (poznaliśmy się gdzieś kilka lat wcześniej - nawet go dobrze nie pamiętałam). Jesteśmy razem od dwóch lat, planujemy ślub i dziecko.
Byłam wcześniej w rozlicznych związkach - lepszych i gorszych. Też miałam momenty zwątpienia, ale wiedziałam, że mam wpływ na swój los. Starałam się wychodzić z ludźmi z pracy, nawiązywałam nowe znajomości, miałam konto na Tinderze i Sympatii, choć jak widzisz mój TŻ znalazł mnie za pośrednictwem innego portalu Ale walczyłam o siebie i nie traciłam w wiary, że w końcu spotkam kogoś, z kim będę szczęśliwa.

Już na pierwszej randce mój TŻ dowiedział się, że chcę małżeństwa i dzieci. Jakoś nie zwiał z krzykiem Po prostu uznałam, że jestem już za duża żeby bawić się w podchody i randkowanie bez celu. Wolałam mieć od początku pewność czy chcemy iść w tym samym kierunku. Uważam, że postąpiłam uczciwie, co i Tobie radzę. Szukaj, ale od razu zaznaczaj, że wyznajesz wartości kk. Jestem przekonana, że na tym nie stracisz.

I nie słuchaj tych, co mówią, że po 30-tce to już tylko trumna. Z takim podejściem, to na pewno. Ale trzeba działać, zamiast czekać na księcia na białym koniu.