[rawita]

Doroto szczerze Ci powiem, że nie wiem, ile mam butów i nawet nie zamierzam liczyć, bo pudła mam poupychane we wszelkich wolnych miejscach. Jest ich duuuuużo. Niemniej jednak zamierzam zrobić w przyszłym tygodniu dużą wyprzedaż i części zarówno butów, jak i szmat się pozbyć. No, mam słabość do pięknych butów i już Jakieś wady trzeba mieć

A co do nihilistów, to długa historia. Jak ktoś będzie zainteresowany, to mogę przesłać na początku przyszłego roku pdf moich wypocin. Byli czaderskimi gorącymi umysłami, negowali wszystko, co ich zdaniem niewoli człowieka, ale rozumieli to bardzo radykalnie, chodziło im o religię, państwo, wszelkie tradycyjne wartości, rodzinę, wszelkie formy marzycielstwa i idealizmu. A najlepsze jest to, że w imię przyszłego wyzwolonego społeczeństwa, byli zdolni do prawdziwie męczeńskich poświęceń. Większość lądowała na katordze, albo przynajmniej w więzieniu (gdzie oddawała się intensywnej produkcji pamfletów) i była z tego cholernie dumna. Twierdzili, że cierpią dla przyszłego "nowego człowieka". Najlepsze jest to, że nihilizm jest jakby rewersem radykalnych nurtów prawosławia. Jest równie ascetyczny i równie zdecydowanie odrzucający świat doczesny, tyle, że nie w imię życia wiecznego, ale przyszłego, doczesnego, przeznaczonego jednak nie tyle dla nich samych, ile dopiero dalekich potomków. Zresztą to nie przypadek, że duża część z nich była synami duchownych i uczyła się w seminariach. Jedna z rzeczy, którą czytam, to straszliwie archaiczna rzecz, powieść Czernyszewskiego "Co robić? Opowieści o nowych ludziach", w której opisuje właśnie nowe społeczeństwo, pełne wolnej duchowej miłości, wyemancypowanych kobiet i ludzkiej solidarności.
Co z tego wszystkiego wyszło, to oczywiście wiadomo, nie skończyło się za wesoło. Dostojewski świetnie rozpracował całą logikę umysłu rewolucyjnego XIX-wiecznej inteligencji rosyjskiej w "Biesach". Wszyscy bohaterowie tej książki są wzorowani na prawdziwych postaciach, wśród których się obracał. Moją ulubioną książką Dostojewskiego są jednak "Bracia Karamazow", gdzie analizuje typ rosyjskiego ateizmu. Główny bohater - Iwan Karamazow - to tak naprawdę Wissarion Bielinski, który zapoczątkował te wszystkie nurty. Dostojewski przewidział do czego ostatecznie doprowadzą.

Ale się rozpisałam, ale sama chciałaś

Zapisz
Zapisz

---------- Dopisano o 16:57 ---------- Poprzedni post napisano o 15:36 ----------

Łomatko, właśnie wysłałam pierwszą wersję książki mojemu filozoficznemu guru. Trzymajcie kciuki!
Jak skrytykuje bezlitośnie, rzucam w cholerę naukę i zostaję blogerką modową. To jest chyba mniej stresujące