Wizaz.pl - Podgląd pojedynczej wiadomości

mala2806 · 2008-06-10, 19:09

Ja też mogę powiedzieć, że tracę przyjaciółkę..

Z Danielem to już nawet nie pamiętam jak się poznaliśmy bo to było dość dawno.

Pamiętam, że miał dziewczynę. W wakacje z moją przyjaciółką zaczęłyśmy go dość często spotykać. Chodziłyśmy do niego na treningi, razem nad jeziorko, na przejażdżki rowerowe. Mieszkaliśmy niedaleko więc zawsze mnie odprowadzał i sobie gadaliśmy "o wszystkim i niczym".

Potem jakoś tak wyszło, że oni ze swoją dziewczyną zerwali. My dalej się czasami ale już nieco rzadziej spotykaliśmy, gadaliśmy, wygłupialiśmy, dobrze nam było w swoim towarzystwie. Z moją najlepszą przyjaciółką chodzę do klasy i któregoś tam pięknego dnia zażartowałam sobie i powiedziałam, że ładna by była z nich para. Ona potwierdziła i powiedziała, że bardzo by chciała. Zdziwiło mnie to troszkę bo zawsze mówiła, że chciałaby mieć tego jedynego i kiedyś przyjdzie ten czas i się pojawi. Daniel niestety chciał żeby było coś więcej pomiędzy mną i nim. Zaczęłam go unikać ze względu na przyjaciółkę... Pokłóciliśmy się o jakąś głupotę, drobnostkę...

Ale nie miałam się o co martwić bo widziałam, że z nimi coraz lepiej. Po kilku miesiącach zostali parą, teraz są razem już dość długo. Na początku byłam przeciwna temu związku bo nie chciałam żeby on ją skrzywdził...
Oni zaczęli się spotykać coraz częściej i na dłużej, w końcu moja kochana i najlepsze przyjaciółka nie ma dla mnie czasu.

Spotykamy się tylko w szkole, raz na jakieś 2 tygodnie poza...

przykro mi bardzo, że nie możemy spędzać tyle czasu co kiedyś. Najpierw tłumaczyłam sobie, że to początek, muszą się sobą nacieszyć itd... Ale po 3 miesiącach chciałabym żeby moją przyjaciółka chociaż czasami pogadała ze mną, żebyśmy zrobili jakiś wypad, spacery, rowerki, rolki i mnóstwo innych. Ona niestety nie ma czasu (też z powodu sytuacji w domu) ale dla niego ZAWSZE potrafi znaleźć te 5 minut, a ze mną twierdzi, że się spotyka w szkole... A więc tak tracę najlepszego przyjaciela na świecie, nawet jeśli chciałabym z nią o tym pogadać to nie mam kiedy, bo w szkole te 10 minut to za mało żeby powiedzieć jej wszystko, bo ja nie chcę się tam rozpłakać...

2008-06-10, 19:09	#7
mala2806 Zadomowienie Zarejestrowany: 2006-02 Wiadomości: 1 941	Dot.: Przyjaciółka vs Chłopak Ja też mogę powiedzieć, że tracę przyjaciółkę.. Z Danielem to już nawet nie pamiętam jak się poznaliśmy bo to było dość dawno. Pamiętam, że miał dziewczynę. W wakacje z moją przyjaciółką zaczęłyśmy go dość często spotykać. Chodziłyśmy do niego na treningi, razem nad jeziorko, na przejażdżki rowerowe. Mieszkaliśmy niedaleko więc zawsze mnie odprowadzał i sobie gadaliśmy "o wszystkim i niczym". Potem jakoś tak wyszło, że oni ze swoją dziewczyną zerwali. My dalej się czasami ale już nieco rzadziej spotykaliśmy, gadaliśmy, wygłupialiśmy, dobrze nam było w swoim towarzystwie. Z moją najlepszą przyjaciółką chodzę do klasy i któregoś tam pięknego dnia zażartowałam sobie i powiedziałam, że ładna by była z nich para. Ona potwierdziła i powiedziała, że bardzo by chciała. Zdziwiło mnie to troszkę bo zawsze mówiła, że chciałaby mieć tego jedynego i kiedyś przyjdzie ten czas i się pojawi. Daniel niestety chciał żeby było coś więcej pomiędzy mną i nim. Zaczęłam go unikać ze względu na przyjaciółkę... Pokłóciliśmy się o jakąś głupotę, drobnostkę... Ale nie miałam się o co martwić bo widziałam, że z nimi coraz lepiej. Po kilku miesiącach zostali parą, teraz są razem już dość długo. Na początku byłam przeciwna temu związku bo nie chciałam żeby on ją skrzywdził... Oni zaczęli się spotykać coraz częściej i na dłużej, w końcu moja kochana i najlepsze przyjaciółka nie ma dla mnie czasu. Spotykamy się tylko w szkole, raz na jakieś 2 tygodnie poza... przykro mi bardzo, że nie możemy spędzać tyle czasu co kiedyś. Najpierw tłumaczyłam sobie, że to początek, muszą się sobą nacieszyć itd... Ale po 3 miesiącach chciałabym żeby moją przyjaciółka chociaż czasami pogadała ze mną, żebyśmy zrobili jakiś wypad, spacery, rowerki, rolki i mnóstwo innych. Ona niestety nie ma czasu (też z powodu sytuacji w domu) ale dla niego ZAWSZE potrafi znaleźć te 5 minut, a ze mną twierdzi, że się spotyka w szkole... A więc tak tracę najlepszego przyjaciela na świecie, nawet jeśli chciałabym z nią o tym pogadać to nie mam kiedy, bo w szkole te 10 minut to za mało żeby powiedzieć jej wszystko, bo ja nie chcę się tam rozpłakać...