[natash88]

Co do zwierząt - ja mam dwa koty i mnie to nie ogranicza. Jeśli przedłuży się impreza po pracy, to wrócę rano (pies jest rzeczywiście większą przeszkodą), koty w tym czasie mają swoje suche chrupki.
Wyjeżdżamy dużo, mam dużą sieć wsparcia wśród swoich przyjaciół, którzy wpadają do nich 1/2 razy dziennie, jak nas nie ma (jakieś 6-8 osób, które mogłyby się zająć). Jeśli wyjeżdżamy razem ze znajomymi, koty wieziemy do mamy TŻ-ta, i to jest największy wysiłek, bo to 150km stąd, więc wiadomo, że logistycznie przed lotem gdzieś trzeba to ogarnąć. Ew. teraz moja mama przyjedzie zająć się kotami, aczkolwiek nie musiałaby, bo znajomi nadal chętni, po prostu chce (normalnie nie jest dla nas pomocą w opiece nad kotami, bo mieszka 350km stąd). Koty zostawiamy u rodziców czasem na tydzień lub dwa dłużej niż wyjazd, jeśli tak nam się układają jeszcze inne plany - z dzieckiem chyba tak się nie da, c'nie? Koszty też są mniejsze - no bez jaj, nawet jeśli zwierzę jest chore... Wg mnie NIE MA PORÓWNANIA do opieki nad dziećmi!

Co do 'korzystania z życia' przed posiadaniem dziecka - no ja na razie nadal dorobiona nie jestem mimo 30 na karku, i myślę, że ok 35-45 roku życia będę odcinać kupony - chcę z partnerem jeszcze wyjechać z 2 razy w podróż po jakimś kontynencie na 6/12 mies. Także gdybym miała teraz dziecko, to czułabym niedosyt.
Poza tym, jeśli obecnie dziecko planuje się ok 30-35 r.ż., to po jego odchowaniu (liczę do 50-55 r.ż., albo i do 60 licząc, że na studiach nadal wspomagasz je finansowo) jakoś niekoniecznie spełniłabym swoje marzenia o podróżach, bo i zdrowie i często finanse (władowane w dzieciaka), by mi na to nie pozwoliły.
Taki schemat rozważałabym w pokoleniu, które jak moja matka miała dziecko w wieku 22 lat - no wtedy to może pożyje, bo wypuszczając mnie miała ok. 40-40kilku lat.

Szczęście daje to, co sobie szczęściem nazwiemy i się to zgra z naszym odczuwaniem (odczuwamy efekt 'flow' jak to mamy/robimy/planujemy). Dla mnie nie są to dzieci.