[rockandrollqueen]

Ja też uważam, że trochę histeryzujesz.
Ciekawe, że dziewczyny w Twoim wieku często uważają, że są na coś za stare. Też tak miałam i trochę mnie to bawi. Powiem Ci, że im bliżej 30, czy nawet 40, tym człowiek mniej się przejmuje pewnymi rzeczami i bardziej przyjmuje życie takim, jakie jest.

Masz jeszcze bardzo dużo czasu przed sobą, możesz stracić 3 lata albo 5 lat studiów, które Cię nie interesują plus kolejne na szukanie pracy w zawodzie, którego nie chcesz wykonywać. Wybór należy do Ciebie, pytanie tylko czy ty tej medycyny NAPRAWDĘ chcesz?

Mam wrażenie, że trochę ulegasz presji otoczenia. Żyjemy w czasach, w których ludziom się wydaje, że muszą być "ludzmi sukcesu" (cokolwiek to znaczy), aby być poważanymi i szczęśliwymi. Teraz każdy ma wrażenie nieograniczonych możliwości. Można pozaczynać różne kierunki, za chwile stwierdzić, że to nie to i wybrać coś innego, bo wydaje się być atrakcyjniejsze. Wystarczy że przyjdą jakieś trudności. Dlatego, ja na Twoim miejscu przemyślałabym dobrze tę dezycję, bo skoro przeraża Cię myśl skończenia psychologii i założenia swojego gabinetu, to równie dobrze może przerazić Cię zostanie lekarzem. Nieważne co wybierzesz, każda droga wymaga zaangażowania i wytrwałości.

Nie chcę Cię zniechęcać, tylko wskazać, że problem może leżeć w Twoim podejściu, a nie kierunku studiów. Jeśli jesteś pewna, że medycyna to TO, to próbuj, masz dobrą sytuację finansową to nie masz nic do stracenia.

Ja na Twoim miejscu dałabym jeszcze szansę tej psychologii, spróbowałabym się bardziej zaangażować. Jeśli dalej bym czuła, że to nie to, do wtedy zdecydowałabym się na poprawianie matury.