|
Dot.: Zdradzona
Dziękuję Wam za słowa otuchy i wsparcia.
Od tych trzech dni nie rozmawiamy o niej i o tym co się stało. W ogóle mało rozmawiamy. Nie wiem czy ma z nia kontakt. Nie wiem czy jej powiedział, że ja już wiem. Nie potrafię tego zrozumieć.
I chyba nie zrozumiem. Powiedziałam mu, że musi się zastanowić co dla niego jest ważne. Bez tego nie możemy iść dalej. I na poczatku nie uwierzyłam w tą "miłośc" do niej. Nazwałam to cheilowa fascynacją. Ale teraz już sama nie wiem co to jest. W głębi duszy mam nadzieję, że to faktycznie jakaś fascynacja. A ona wcale nie jest ładniejsza ode mnie.
Uchodziliśmy za świetnie dobraną parę, nierozłączni.
Ja wyczuwam ludzi. Wiem, komu ufać, a komu nie.
Ją poznałam raz- to było rok temu. On dużo z nia pisał na gg, maile. Ale ja wiedziałam o wszystkim. Nie byłam zazdrosna. Zresztą, on się też przyjaźni z dziewczynami. A ja mam przyjaciół facetów.
Myślę, że trochę się pogubilismy już rok temu. Rozstaliśmy się na dwa miesiące. Ale wtedy chodziło o zespół. Pierwsza płyta itd. To byłszok dla wszystkich. Były łzy, codzienne awantury, ale doszlismy do porozumienia.
Może zamieszkanie razem to za duży krok? Może jest w tym moja wina? Ja więcej przeszłam w zyciu niż on. Jestem bardzo samodzielna, dojrzała. A on chyba nie radzi sobie z tą dorosłością. Tak czy inaczej nie będzie łatwo przez jakiś czas.
|