[telestwor]

witam kochan żony, matki i gospodynie domu!
Ja jestem w podobnej sytuacji, zaczyna mnie to bardzo męczyć i dołować. Mieszkamy już ze sobą 3 lata, mamy roczną córcię, psa (dużego), tym roku wzięliśmy ślub (we wrześniu). No i zaczęło się - praca- odebranie dziecka od dziadków- dom- sprzątanie- kąpanie dziecka-sprzątanie- prasowanie...itd i tak na okrągło. Doszło do tego że cieszę się z weekendu że BĘDĘ MOGŁA WRESZCIE NA SPOKOJNIE POSPRZĄTAĆ!- do tego ten idiotyczny pies na którego uparł się mój mąż ( a w zasadzie sama sobie to zadzięczam, gdyż w przypływie słabości kupiłam mu tego cholernego psa!) . Ciągle śmieci, pełno sierści (a moje dziecko jeszcze raczkuje!). Przez to wszystko kłócę się z mężem, jestem dla niego nie miła- (przez tego psa). Zauważyłam że jestem zgnuśniała, do tego jestem zrezygnowana bo zostało mi parę kilo po porodzie i nie mogę ich jakoś zrzucić. Wszystko mnie dołuje- mam świra na punkcie sprzątania- no bo przecież jestem gospodynią no inaczej nie wypada żeby było brudno. Nie wspomnę już o tym że nie mam czasu dla siebie, maluję paznokcie o północy, cięzko mi umyć nawet włosy bo zajmuje mi to sporo czasu. I wkurza mnie to że mój mąż nie przyjdzie i nie zapyta się " kochanie czy w czymś Ci pomóc?" mam wrażenie że sobie nie radzę, wpadam w doła i w zasadzie to można tu pisać i pisać i pisać....temat rzeka. Pozdrawiam wszystkie młode mamy z kupą obowiązków na głowie...