[agnyska81]

Napisane przez kassska1

Szczerze mówiąc przez pierwszy rok zależało mi średnio, widziałam ciągle jego wady, nie myślalam sobie o nim, że to ten jedyny, często miałam pretensje o głupoty i pozwalałam sobie na liczne fochy.

Jak dla mnie to dziwne, ale może każdy ma inaczej. Jak ja poznaję faceta, to albo mi się podoba albo nie. Jeśli tak to się spotykamy i albo coś kiełkuje albo nie. Jeśli nie to się sprawa rozchodzi, jeśli tak to zmierzam do ostrego zakochania, związku, a wtedy facet nie ma wad, jest super i chodzimy 30 cm ponad chodnikami. Na moje to Ty w ogóle się w nim nie zakochałaś, po prostu jakoś tak wyszło, że jesteście razem, a to co jest między wami to tak bardziej z sympatii, przywiązania.
Daj spokój sobie i jemu, on już ma Cię najwidoczniej dość. Jak się może kiedyś zakochasz to poznasz różnicę. Teraz to takie słynne wizażowe wspólne męczenie