[holahola55]

[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;86181535]Jedno z drugiego wynika przecież. Nie oszukuj się. Nie ma bezpieczeństwa ani wygodnego życia bez pieniędzy.
Zastanów się co byś zrobiła gdyby twój facet jutro miał wypadek, po którym będzie niepełnosprawny i niezdolny do swojej obecnej dobrze płatnej pracy.
Co to w ogóle jest ta wielka miłość według ciebie?[/QUOTE]

Żle to ujęłam. Byliśmy razem w wielu romantycznych miejscach i nigdy nie wysilił się na nic romantycznego. W głębi jestem raczej romantyczką, dlatego też wybierałam celowo takie, a nie inne kierunki naszych podróży. W tych miejscach ludzie się zaręczali, rzucali sobie w ramiona i inne takie rzeczy. Mój facet stał wtedy z aparatem i fotografował widoki/ budynki. Ja ze wzruszenia ocierałam łzy, gdy na jednej naszych wycieczek byłam świadkiem zaręczyn pewnej azjatyckiej pary, ktora poprosiła mnie o zrobienie im zdjęcia. Mój luby rzekł wtedy "eeee, no fajnie że zrobilaś im zdjęcie"
Nigdy też nie doświadczyłam z nim takich chwil, że na jego widok robiło mi się gorąco, zaczęło mi bić szybciej serce, albo że rano przychodziłam do pracy i nie mogłam przestać o nim myśleć.
Wiele kobiet w mojej pracy tak to przedstawia. Większość z nich takich doświadczeń doznawała przynajmniej na początku relacji.

Co do finansów wszem, jego pensja jest wyższa, niż moja, ale to nie jest tak, że finansowo nic w ten związek nie wniosłam. Też zarabiam, mieszkanie w którym mieszkamy należało do mnie jeszcze zanim zaczęliśmy się spotykać. To nie jest tak, że złapałam bogatego chłopaka i się jego trzymam, bo mi tak wygodnie. Zresztą gdy zaczeliśmy się spotykać zarabialiśmy podobnie, z czasem zrobiły się większe dysproporcje. Obecnie żyjemy jednak razem i nikt nie rozgranicza tego, że mieszkamy w MOIM mieszkaniu lub kojrzystamy z JEGO pieniędzy na koncie.