[kasztanka3]

Napisane przez Screen

We wtorek dostałam wypowiedzenie z pracy z powodu redukcji etatów. Jak wiadomo jest to bardzo duży stres. Ogólnie bardzo źle to przyjmuje, to była moja pierwsza praca i spędziłam tam dwa lata. Sama praca byla w porządku, ale z szefem bywało różnie. Warunki jakie proponował nie były jakieś cudowne, na papierze minimalna a reszta pod stołem. Niestety mieszkam w małej miejscowości i tutaj to norma, a jako że zatrudnił mnie od razu po studiach to się zgodziłam. Wiedziałam, że będzie chciał kogoś zwolnić i tak czułam, że to będę ją, ale jak już okazało się to prawda to nie mogę sobie z tym poradzić. Chodzę od tych paru dni w stresie, nie mogę jeść, nie mogę spać. Nie chodzi tu o fakt, że boje się że nie znajdzie czegoś innego, wiem że to będzie trudne ale jakoś dam radę. Najbardziej mi żal po prostu odchodzić stamtąd. Współpracownicy to na prawdę cudowni ludzie, i potrafili zrekompensować wszystkie niedogodności tej pracy. Mieliśmy świetna atmosferę w pracy i najbardziej będę za tym tęsknić. Ogólnie nie mogę się pozbierać po tym wypowiedzeniu. Proszę dziewczyny o jakieś rady kogoś kto byl w podobnej sytuacji, jak to przeżyć żeby było chociaż trochę lżej. Mam miesiąc mam wypowiedzenia ale będę tam chodzić 2 tygodniez a potem zaległy urlop. Dzisiaj idę pierwszy dzień po dostaniu papierka i strasznie się boje, że się tam rozkleje.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

To normalne, ze Ci ciezko, zwlaszcza, ze to pierwsza praca.
Fajnie, ze poznalas milych ludzi, ale jednak praca to tylko praca. Ty masz wykonac pewne obowiazki, a osoby, ktore Cie zatrudniaja maja za to przelac pieniadze na Twoje konto w banku.
Ze znajomymi mozesz sie spotykac po pracy, ale jesli chodzi o prace, to musisz sie skupic przede wszystkim na sobie i wlasnym rozwoju, bo zadna z tych milych osob nie zrobi tego za Ciebie.
Tez mam w pracy milych ludzi, jednak po ponad roku brak mi wyzwan i pojutrze skladam wypowiedzenie, i bede szukac czegos innego. Nie boj sie zmian, nie boj sie wyzwan, bo naprawde nie ma czego.