[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Napisane przez megamag

Chyba czytamy inny wątek:

Autorka twierdzi, że chłop się ogarnął. Uważam, że odcięcie pępowiny od mamusi nie jest czymś niemożliwym. Zwłaszcza jeżeli kosztuje nas to szczęście osobiste. Jeżeli kłótnie były na tym tle to mogły również zostać wyeliminowane.

On mnie świetnie rozumie, jesteśmy dla siebie wsparciem, po rozstaniu zaczął "ogarniać" problem z matką (opowiadał mi o tym na bieżąco), wyprowadził się od niej, mieszka sam. Nie chodzi do niej na obiadki, nie odbiera każdego telefonu. Od ok. pół roku spotykamy się częściej, zapytał, czy możemy spróbować od nowa. Zgodziłam się. Ja naprawdę lubię tego faceta, jest mi z nim dobrze, zachowujemy się jak para, tęsknię, gdy go nie ma, przede wszystkim ufam mu. Ale - nie kocham go. On mnie tak, stara się o mnie, wspiera mnie, pomaga mi, no po prostu czuję to.

Jeśli nie albo jego unormowanie stosunków z matką jest pozorowane to faktycznie nie ma sensu. Autorka sama może pooberwować. Nikt jej się nie każe przecież śpieszyć ze zobowiązaniami.