[Humanitka]

Czy w ogóle tak się da? Mam 17 lat i nie miałam jeszcze chłopaka tak na poważnie. Nie przejmowałam się tak tym bardzo, dopóki moja koleżanka, która ma tego samego chłopaka od 15 roku życia, nie powiedziała mi, że nie można być szczęśliwym w pojedynkę, ona nie mogłaby żyć tak jak ja. Są już razem 6 lat. Nawet jak sobie poczytam tutaj kilka wątków, to jest masa dziewczyn, które w moim wieku były już w szczęśliwym związku. Na innych forach to samo. Czy ze mną jest coś nie tak? Natomiast bardzo mało było wątków, w których dziewczyna do 20 r.ż nikogo nie miała i potem znalazła TŻ Powoli już mnie to męczy, boję się, że nikogo nie znajdę. Dziewczyny, jak myślicie mam szanse na znalezienie TŻ? Jak jakiś chłopak mi się podoba to albo jest mną nie zainteresowany albo ma dziewczynę ;( Kiedyś wpadł mi w oko wątek o pierwszym razie i z tego wynikało, że większość dziewczyn w moim wieku ma już to za sobą, a jest nie to czekają na ten moment, ale mają chłopaków. Podobno dla większości była to najpiekszniejsza noc w ich życiu. Ja martwię się, że nigdy tego nie przeżyje, bo nie będę miała z kim. Większość moich koleżanek jest w związkach, a jeżeli nie to już z kimś chodziły. Tak mnie to dołuje, boli, że nie wiem co mam już robić. Jak mam byc znowu szczęśliwa i mieć nadzieje, że kiedyś znajdę druga połówkę? Czy już powinnam powoli zacząć godzić się z samotnością?