[MiamiGlow]

Napisane przez Takagia

A ściślej mówiąc - mam na myśli rzeczy, które tworzone są dla odbiorców w wieku dziecięcym/nastoletnim. Może to niepopularne, co powiem, ale dla mnie to komiczne, gdy widzę dorosłego mężczyznę jarającego się grami, zbierającego figurki po 500 dolców i inne tego typu rzeczy. Czasem to wygląda niezdrowo, gdy taki osobnik ogląda anime przeznaczone dla szesnastolatków, albo jara się postaciami, które wyglądają jak kilkuletnie dziewczynki..
Oczywiście zdaję sobie z tego sprawę, że znajdą się kobiety o podobnych zainteresowaniach, jednak jest to głównie domena mężczyzn. No i nie spotkałam się z tym, by starsza kobieta podniecała się widokiem małego, narysowanego chłopca...

Czy z pewnych rzeczy nie powinno się wyrastać? Mentalne tkwienie w czasach dzieciństwa/nastoletnich nierzadko przybiera groteskową formę.

Lubię ludzi, którzy mają w sobie coś z dziecka. To też więcej wyobraźni, otwartości na inne rzeczy, radość z życia... Jeśli ktoś ma zbyt duże parcie na bycie poważnym i dorosłym to może być to dość nudne i męczące. No bo na przykład zechce mi się iść gdzieś i robić bańki mydlane, a on mi powie, ale wstyd, w tym wieku już nie wypada. Mam gdzieś co mi wypada - robię to, co sprawia mi przyjemność.
ALE są zainteresowania, które faktycznie by mi przeszkadzały. Miałam kiedyś znajomego, który zbierał meduzy na plaży i trzymał je potem w domu w słoikach. Był też bardzo zafiksowany na punkcie ochrony środowiska i minimalizmu - ale tak bardzo bardzo. Nie wydaje mi się, że to się da pogodzić. Ja i moje kosmetyki kontra ktoś, kto uznaje tylko mydło i pastę do zębów, a wszystko inne uważa za głupotę i zbędne rzeczy. [emoji14]

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz