[olennnkaaaa]

Napisane przez Arlekinowa

Poza piękną powierzchownością liczy się również charakter i osobowość. U wielu osób to tutaj tkwi problem, ale zamiast spojrzeć na siebie krytycznym okiem to wolą narzekać, że oni są idealni, a to baby są złe, bo lecą na chadów/faceci są źli, bo lecą na wyfotoszopowane modelki z Instagrama.

Oczywiście charakterem można nadrobić i przyciągnąć, ale nastawienie czasem trudniej zmienić niż wygląd, zwłaszcza takie zagruntowane doświadczeniami. Jeśli kobieta nie czuje się ze sobą pewnie i nie jest to jej wymysł, bo dostawała pełno potwierdzających komunikatów, to jak ma się zachowywać zalotnie? Ma grać, udawać? Nie każdy ma do tego predyspozycje na tyle, by nie zalatywało sztucznością. Nawet jak będzie najmilsza i najzabawniejsza, to jeśli nie będzie flirtować, epatować kobiecą pewnością siebie i swojej atrakcyjności, to najwyżej wpadnie do szufladki "kumpla", co dopiero jak ma kłopoty w interakcjach. Ja nawet źle czułabym się w "laskowatych" stylizacjach. Mam wizerunek myszy-bibliotekarki, nie mam może brzydkich rysów, ale nie roztaczam odpowiedniej aury kobiety atrakcyjnej i nie nauczę się tego, bo niby jak?

Inna kwestia, to ja niezbyt dobrze czułabym się z myślą, że partner myśli o mnie "no, nie jest w moim typie, ale taka fajna". Chciałabym się i wyjątkowo podobać, i być lubiana.