[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Napisane przez megamag

Wydaje mi się, że po prostu doskwiera Ci dorosłość.

Kiedy człowiek ma naście albo dwadzieścia lat, to mu się wydaje, że go czeka Bóg wie co. Zapomina tylko o jednym drobnym szczególe: prawdopodobnie należy do tych dziewięciu na dziesięciu, którzy nie mają na to Bóg wie co środków finansowych, dlatego jego dorosłe życie szybko dominuje zarabianie pieniędzy. Praca zajmuje mu większość czasu, przynajmniej od poniedziałku do piątku, i to jak ma farta, bo może też trafić na nieregularne godziny. Do tego dochodzą jakieś inne drobne obowiązki i nagle się okazuje, że tego czasu dla siebie wiele nie ma. To siłą rzeczy powoduje pewne uczucie zmęczenia i monotonii , i taki kryzys rozczarowania tym dorosłym życiem.

Ja i mój mąż głownie pracujemy, czasem po kilkanaście godzin, potem padamy na ryj. Za mało czasu na życie zostaje. Ale jakoś nie widzę rozwiązania tej sytuacji, musiałabym chyba wygrać w lotka.

Z drugiej strony chyba trzeba się po prostu nauczyć cieszyć małymi rzeczami, a nie wymyślać głupoty.

No i we dwójkę na pewno jest lepiej.

Coś w tym jest, ja też się bardzo rozczarowalam dorosłym życiem. Chyba wiele osób spotyka taki kryzys.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz