[Myssia18]

Napisane przez Myssia18

Ooo widze , ze nie jestem sama. Ja pracuje tu od lipca jako opiekunka do dzieci, miesskam z obca rodzina. Nie znam tu nikogo! Kolezanka zalatwila mi ta prace... Przez pierwsze dwa tygodnie plakalam, dizen w dizen w poduszke... Widzac szczesliwa rodzine byli mi przykro, ze ja jestem tak daleko od swojej. Rodzina u ktorej mieszkam jest wspaniala, sa dla mnie bardzo dobrzy, dzieci uwielbiam, ale nie zmienia to faktu ze nie jestem czlonkiem ich rodziny i nigdy nie bede. Mam 20 lat, dopiero, trudno mi bylo sie zaaklimatyzowac. Teraz jest troszke lepiej, poznalam tu jedna Polke, ktora pokazala mi troche tej pieknej krainy, niestety byla tu tylko dwa tygodnie i teraz znowu jestem sama
Zaluje ze tak pozno przyszlo mi do glowy zeby zajrzec na ta strone.
Pozdrawiam

Napisane przez Joanna22

Czesc dziewczyny...

Mam do Was pytanie troche z 'innej beczki'.

Jak sobie radzicie z nostalgia?
Ogarnela mnie ogromna tesknota za domem, za Polska, za rodzina, znajomymi Niby dzwonie do rodzicow kilka razy w tygodniu, ale to nie to samo.
Nawiazalyscie we Francji nowe znajomosci?



Niby pieknie tu, slonecznie...a jednak czegos brakuje.

Ooo widze , ze nie jestem sama. Ja pracuje tu od lipca jako opiekunka do dzieci, miesskam z obca rodzina. Nie znam tu nikogo! Kolezanka zalatwila mi ta prace... Przez pierwsze dwa tygodnie plakalam, dizen w dizen w poduszke... Widzac szczesliwa rodzine byli mi przykro, ze ja jestem tak daleko od swojej. Rodzina u ktorej mieszkam jest wspaniala, sa dla mnie bardzo dobrzy, dzieci uwielbiam, ale nie zmienia to faktu ze nie jestem czlonkiem ich rodziny i nigdy nie bede. Mam 20 lat, dopiero, trudno mi bylo sie zaaklimatyzowac. Teraz jest troszke lepiej, poznalam tu jedna Polke, ktora pokazala mi troche tej pieknej krainy, niestety byla tu tylko dwa tygodnie i teraz znowu jestem sama
Zaluje ze tak pozno przyszlo mi do glowy zeby zajrzec na ta strone.
Pozdrawiam