[vancouvertexas]

Hej, na wstępie : dziękuję serdecznie za wszystkie odpowiedzi.

Napisane przez arno22

ale, ale o tym nie pomyślałem, może nie chce zostać tatą i stąd ta panika?

Jeśli chodzi o "zostanie tatą", plan na to miał ROZPOCZĄĆ się od sierpnia bieżącego roku. Na razie nie staramy się o dzidziusia. Mieliśmy zacząć dopiero, czego szczerze powiedziawszy niezwykle się obawiam. Obawiam się, że jak przyjdzie co do czego to wystawi mnie i zacznie się migać co w moim przypadku jest cholernym złamaniem mi serca, gdyż nie mogę się starać tak jak każda inna kobieta-kiedy mi się podoba, z uwagi na problemy zdrowotne (nie wgłębiając się w szczegóły). Więc w związku z powyższym rok temu zdecydowaliśmy wspólnie i w porozumieniu z lekarzem, że zaczniemy się starać od sierpnia 2020r. Oboje bardzo pragniemy dziecka, on (jeśli ma dobry nastrój...) mówi mi, że nie wyobraża sobie dziecka z kimś innym i, że bardzo by chciał, że też czeka tak jak ja. Oboje czekamy na ten upragniony moment, kiedy będzie można się starać. Problem jest tylko w tym, że nie mam pojęcia jak on zamierza to zrobić....boję się, że przestanę dla niego totalnie istnieć jako kobieta, że zrobi "swoje" równo w dzień owulacji, wszystko zaskoczy (daj Boże) za pierwszym razem i na tym seks się zakończy na długie, długie lata, aż do kolejnych starań o kolejne dziecko.
[1=18d73f41c1c01aef8fdf04b 5e3282c14752c25f5_62181c6 d1d29a;87872432]No ale przecież może. Seks nie jest obowiązkowy dla nikogo.
.[/QUOTE]

Oczywiście, że nie jest. Chodziło mi jedynie o to, że on zawsze odmawia....99%. Ja nigdy. Więc raz w miesiącu po moich "dudraniach" robi swoje, a ja choćbym nie wiem jak zmęczona i nie w nastroju była - zawsze jestem chętna, bo wiem, że to jedyna szansa na współżycie i nie mogę jej odrzucić. to jest strasznie poniżające.

Jeśli chodzi o zabezpieczenie to współżyjemy tylko z zabezpieczeniem (prezerwatywa), ponieważ póki co ciąża nie jest możliwa (dopiero od sierpnia, jeśli wszystko pójdzie dobrze) + on nigdy przenigdy w trakcie trwania naszego związku nie skończył w środku, mimo prezerwatywy, mimo moich fantazji na ten temat (chciałabym zobaczyć jak to jest).

Wiecie…ja nie mam pojęcia co robić. Przepłakałam wiele nocy, gdy chcąc mieć dziecko rok temu już dowiedziałam się, że będę musiała czekać minimum rok, ale pogodziłam się z tym, czekałam cierpliwie z utęsknieniem na to, aż przyjdzie w końcu ten upragniony czas, że będziemy mogli się zacząć starać. Teraz ten czas zbliża się wielkimi krokami, a on nie chce seksu. Nie ma mowy, żeby go dotknąć w strefy intymne. NIE MA MOWY. W dodatku przeszedł naprawdę samego siebie, bo zapytany „dlaczego znów mi odmawiasz?” zwyzywał mnie (nie, nie poczuwa się, żeby przeprosić) i nie odzywa się do mnie od tego czasu ani słowem……(3ci dzień). W związku z tym ja teraz będę bała się zaczynać czegokolwiek w obawie, że się na mnie obrazi i będą kolejne tygodnie ciszy. Czuje się cholernie pominięta, czuje, jakbym musiała chodzić na paluszkach niczego nie chcąc od niego, o nic nie prosząc, żeby przypadkiem się nie obraził i nie dał szlabanu na seks na kolejne tygodnie.

Zawsze o ten seks walczyłam. Za małolata miał problem z pornosami..płakaliśmy razem, żeby tego nie robił. Dziś nie ma mowy na ten temat już. On po prostu jak tylko zaczynam temat jakikolwiek seksualny mówi mi, żebym przestałam gadać albo ubiera słuchawki i już gadać nie ma do kogo.

[1=b872d78680f891d873273d3 1baaf276c9d6e57ec_6594a44 f1cc14;87873849]ostatnio czytałam artykuł o homoseksualistach tkwiących w związkach z kobietami ....

[/QUOTE]

Homoseksualiści go rzekomo obrzydzają....nie może wytrzymać patrząc na homoseksualistę-tak twierdzi, tak się zarzeka.

Ciężko streścić tę historie tak w dwóch słowach, a nie chce żeby było to bardzo długie 