[januszpolak]

Ja bym się uczyła samodzielności do zawodu na twoim miejscu, bo potem można od razu po stażu znaleźć fajną pracę, a wszystko zależy od twoich kompetencji. Sama pracowałam w te ostatnie "wakacje". Podziwiam jak ktoś w wieku 25 l ma ochotę 3 miesiące nic nie zarabiać a wydawać, dla mnie to strata czasu który można zainwestować w siebie. Mając pełne pwz możesz rzeczywiście dobrze zarabiać, ale trzeba nie bać się brać życia w swoje ręce. Więc albo wzięłabym jakąkolwiek pracę na cały etat a w czasie stażu zredukowała do pół etatu albo zrezygnowała wtedy, albo poszła na praktyki (najlepiej płatne, gdyby ci się udało) w szpitalu albo przychodni i solidnie uczyła się zawodu. O wiele fajniejsze są wakacje za swoje zarobione pieniądze, ja pracuję i wcale mnie nie przytłacza codzienność, z takim myśleniem że to ostatnie w życiu to trochę smutne podejście. Dla mnie teraz zaczęło się życie, w końcu świetnie zarabiam, mam wpływ na swoją karierę i pełną wolność, tamte wakacje z perspektywy przy chwili obecnej wypadają blado.

Ale ja uwielbiam się zmęczyć pracą i później wyjechać na zasłużone wakacje (póki co to niemożliwe z covidem... kiedy ten dramat w końcu minie, odliczam czas i staram się nie myśleć). Nie chciałabym się tłuc pociągami czy samochodami po Europie i mieszkać w kiepskich airbnb, dla mnie to synonim umęczenia się a nie wypoczynku. Więc być może z tego wynika moje spojrzenie. Ja lubię moją codzienność gdzie mogę przeplatać(oczywiście mogłam, zanim... wiadomo) wyjścia do restauracji, odpoczynek w spa, zakupy i pracę która sprawia mi przyjemność.

Oczywiście też wszyscy mi mówili korzystaj z życia póki są studia/wakacje/staż i co, faktycznie niektórzy zaraz po stażu pieluchy albo npl każdej nocy, no to wtedy życia nie ma. Jak znajdziesz dobre miejsce które fajnie cię wynagrodzi za niewielkie godziny pracy to właśnie w mojej opinii zaczyna się życie, nie mam i nie planuję dzieci, pracy nocami albo ponad etat mówię nie, i żyje mi się świetnie.