[liwianka]

Dziewczyny, mam mętlik w głowie... zastanawiam się czy może ja jestem wszystkiemu wina i złym człowiekiem. Chodzi o mój związek i relacje mojego mężczyzny w życiu zawodowym. W skrócie jak wygląda sytuacja?
Jestem osobą, która ma 30 plus, stałą pracę z fajnymi perspketywami w IT, aktualnie pracuje zdalnie więc mam większe możliwości żeby relatywnie lepiej wykorzystać swój czas. Mój luby w zeszłym roku w lutym stracił głównego klienta i został praktycznie bez pracy...(całe życie pracuje zdalnie, nie wyobraża sobie pracy u kogoś notabene).
Działalność ze względu na wcześniejszy wymiar pracy ma oczywiście założoną. Poprosił mnie o pozyskiwanie klientów i pomoc w obsłudze ich - oczywiście się zgodziłam. Pozyskałam kilku fajnych klientów, poświęciłam swoje godziny pracy na to (bo on nie znosi rozmawiać z ludzmi). I przyszedł czas na realizację tych projektów... Projekty się rozpoczęły głównie strony www. I uwaga poświęca na nie 1-2 godziny dziennie. Oczywiście aktualnine sytuacja wygląda w ten sposób, że zdenerwowani klienci całą swoją frustrację przelewają na mnie. On nie rozumie po co się spieszyć...Ja znając trochę te systemy również po swojej pracy nadrabiam zaległości związane z tymi projektami i praktycznie nie mam życia. Kiedy płaczę to mówi, że w życiu nie ważne są pieniądze i praca, trzeba spokojnie żyć, nie spieszyć się nigdzie etc. A ja coraz bardziej pogłębiam się w odczuciu, że nie mogę liczyć na poczucie bezpieczeństwa u Jego boku. Jest mi strasznie przykro, przecież rachunki za coś trzeba płacić a ja poprostu nie mam już siły i denerwować się i pracować tyle. Najbardziej jest mi przykro kiedy widzi, że nadrabiam za Niego zaległości (chociaż się staram) i nic z tym nie robi, nawet to nie potrafi go zmotywować do pracy, bardzo mnie to boli bo czuję, że o mnie nie dba. Co mam zrobić?