|
Dot.: Od zera do bohatera
[1=ce453443562697063682673 4dc4cc81c1d23e519_62b0fbf 266bee;88732749]Mój ojciec od zeszłego roku zrzucił ponad 30 kg, też bez niczyjej pomocy. Dobija do sześćdziesiątki.
Kolega z klasy z gimnazjum. Miał problemy, bardzo dużo wagarował, bardzo złe oceny, potrafił się upić w szkole. Miał problemy z prawem, jeszcze w gimnazjum ukradł samochód. Wywalili go w końcu ze szkoły. Jak zdawałam maturę, to jeszcze nie miał skończonego gimnazjum, jeszcze w czasie mojego LO miał sprawę w sądzie, nie za ten samochód, tylko coś "nowego". Potem był uzależniony od narkotyków, nie wiem jakich, ale twardych. Spotkałam go kiedyś w autobusie, miał wybite kilka zębów. Siedział kilka miesięcy, nie pamiętam dokładnie ile, ale mniej niż rok. Chyba handlował. Z więzienia wyszedł. Poszedł na odwyk, narkotyków nie tyka. Wyjechał do pracy za granicę. Nic szczególnie ambitnego, ale zwyczajnie sobie pracował, zarabiał. Nauczył się kilku języków. Teraz dużo podróżuje po Europie, drugiego takiego podróżnika nie znam. Problemów z prawem też już nie ma. Adoptował pieska. Jakoś sobie radzi.
Inny znany mi facet. Wiek 65 lat. Był mocno otyły, groziły mu jakieś choroby, albo nawet już miał, nie pamiętam dokładnie. Kilka lat temu zaczął się ruszać. Pływanie, bieganie, triathlon. Schudł. Teraz biega w maratonach. Czołowych miejsc nie zajmuje, ale zawsze jest w pierwszej połowie.[/QUOTE]
Łał. Z tych wszystkich opowieści wynika jedna rzecz - wytrwałość, systematyczność i żeby nie zrażać się, że mamy trudne początki.
|