[Mamrot28]

Napisane przez Wicked_Girl

Może włożę kij w mrowisko, ale dla mnie bycie samowystarczalną jest już z założenia paradoksem. Jak samemu sobie wypełnić brak bliskości, seksu, dzielenie się radościami i problemami? Zanim poznałam swojego obecnego partnera długo byłam sama, uważałam, że to ok nie szukałam nikogo na siłę, ale brakowało mi właśnie tego o czym pisałam. Więc samotność nie jest mi obca. Wydaje mi się, że związek mnie zmienił. Prawie zapomniałam o byciu zestresowaną, uwielbiam to, że widzę ukochaną osobę gdy zasypiam i się budzę, zrobiłam się jakaś odważniejsza, chociaż tchórzem nigdy nie byłam, jesteśmy wsparciem dla siebie. Nic nie jest na zawsze, to, że dziś jesteśmy szczęśliwi może się zmienić z dnia na dzień, ale zwariowałabym rozbijając to wszystko na atomy i wieczne analizowanie. Partner to moja bratnia dusza.

Podpisuję się pod częścią. Ja również jestem zdania,że związek mnie zmienił. Wcześniej byłam bardziej nieśmiała, miałam więcej kompleksów, było ciężko wyjść mi ze swojej strefy komfortu. Z partnerem liczyłam, że góry przeniosę - był wsparciem nawet wtedy kiedy wisiała nade mną diagnoza nowotworu.
I co z tego? Jak jednego dnia przestałam się dla niego liczyć.

Milagros bardzo podoba mi się Twoje podejście i chyba sobie wkleję je do głowy.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz