[Jestemmonika1996]

Cześć dziewczyny

Mam 26 lat, nie pochodzę z zamożnej rodziny i na spadek czy pomoc że strony moich rodziców nie mogę liczyć. Ale nie chce się z tego powodu żalić bo pracuje i wsumie całkiem sobie radzę, problem w tym że ciężko jest zaoszczędzić większą kwotę miesięcznie tak żebym mogla kiedyś sobie kupić mieszkanie. Przy tych wzrastających cenach nie wiele zostaje pod koniec miesiąca. I tu pojawia się moje największe zmartwienie, jesli nie zdarzę kupić mieszkania jak ciężko mi będzie na emeryturze. Czynsz będzie kosztował pewnie tyle samo co moja cała emerytura.
Do tego wszystkiego moi rodzicie sa powodem moich zmartwien, poniewaz nie maja zadnych oszczednosci i czuje sie w obowiazku im pomagac, moja mama mowi zebym oszczedzala bo nie wiadomo jakie czasy nadejda i jak jej zabraknie albo odwrotnie to bede sie musiala nimi zajmowac.
Chcialabym czasami gdzies podrozowac ale mam wyrzuty sumienia ze lepiej moglabym te pieniadze na "czarna godzine" , wsumie raczej czarna godzine moich rodzicow.

Przytłacza mnie wizja przyszłości