[goslawka]

Napisane przez Rudakiniak

Cześć. Potrzebuję Waszej porady. Chodzi o moją mamę. Mama mieszka sama, jest już osobą starszą i od pewnego czasu zaczęły się pojawiać u niej urojenia prześladowcze. Pojawiają się one właściwie tylko w nocy. Mama nie może przez to spać, boi się, dużo schudła, jest ciągle przestraszona. Mama ciągle narzeka na samotność. Wysłałam ją do psychiatry. Poszła, dostała leki, ale nie bierze ich (tylko od czasu do czasu weźmie), bo mówi, że ją otępiają, a nie może sobie pozwolić, żeby mocno zasnąć w nocy. Bardzo się o nią martwię. Ja mieszkam w innym mieście. Pracuję zdalnie i dlatego zastanawiam się nad przeprowadzką do mamy. I teraz moje pytanie: czy rzuciłybyście wszystko i przeprowadziłybyście się? Mieszkam w dużym mieście, mam tam znajomych i chłopaka z którym planowaliśmy wspólną przyszłość (dzieci). Musiałabym z tego wszystkiego zrezygnować. Mama nie przeprowadzi się do mnie, bo nie chce. To dla niej za duża zmiana. Wiem, że bardzo podniosłaby ją na duchu moja przeprowadzka. Ciągle mówi, że chciałaby żebym została u niej na dłużej i widzę jak odzyskuje radość kiedy przyjeżdżam i jak traci humor kiedy wracam do siebie. Z drugiej strony dla mnie to koniec jakiegokolwiek życia prywatnego. Psychicznie też czuję się bardzo źle przez tą jej chorobę, bardzo negatywnie to na mnie wpływa. Nie mam rodzeństwa, ani nikogo kto mógłby mnie wesprzeć. Co robić?

Czyli ona się do ciebie nie przeprowadzić, bo dla niej to za duża zmiana. Tylko z tego co piszesz dla ciebie przeprowadzka do mamy to też duża zmiana? Zrobiłabym tak jak dziewczyn pisza: przeprowadzka na trochę żeby ha wesprzeć w diagnozie i przypilnować w leczeniu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz