[LazyDancer]

Mam takie przemyslenia, ktorymi chcialabym sie podzielic. Ja i moja najblizsza przyjazciolka, jestesmy w tym samym wieku - zmienialysmy ostatnio pracę.

Roznica jest taka, ze ja szukalam lepszej pracy zarobkowo, potrzebowalam zmiany otoczenia i firmy, nie czulam, ze jestem w stanie sie tam czegos jeszcze nauczyc, prespektywa awansu zostala mi sprzatnieta sprzed nosa przed innego pracownika. Przyjaciolka natomiast zmieniala branze i za moją namową probowala wejść w moją - tutaj licza sie glownie takie konpetencje spoleczne, komunikatywnosc, otwarcie, nie trzeba na start miec konkretnych twardyh umiejetnosci. Ja konczylam kierunek zwiazany z branzą, mowa o HR. Przyjaciolka natomiast ukonczyla kierunek niezwiazany z branzą, dotad pracowala w roznych miejscach, nie miala jakiegos stalego konkretnego ciągu kariery, gdzie pięła sie po drabince. Zaproponowalam jej by sprobowala startowac na juniora, ja wlasnie skonczylam na takim poziomie prace po dwoch latach i szukam czegos na troche wyzszym stanowisku i zaczynalo ze mna wielu ludzi, ktorzy nie mieli wyksztalcenia kierunkowego, wydawalo mi sie to wiec dobra radą.

Postanowila sprobowac, aplikowala na juniorskie stanowisko i po dwoch tygodnpiach i trzech etaach rekrutacji firma sama zaproponowala jej stanowisko dwa poziomy wyzej, tj. seniorskie i duzo wyzsza stawke niz tę, ktora sama podala na rozmowie jako satysfakcjonującą. Bardzo sie ciesze, ze jej sie udalo, jestem z niej dumna, ciesze sie ze moglam troche dolozyc sie do jej sukcesu chocby odpowiednia rada, jednak teraz zastanawiam sie. Ja szukam pracy wciaz, otrzymuje duzo mniej odpowiedzi od rekruterow, mimo ze mam doswiadczenie i wyksztalcenie. I teraz jak wiecej o tym mysle, zawsze tak bylo - przyjaciolka szla na rozmowe i po pierwszej ofercie dostawala prace. Niewazne jaka branza, bo jak wspomnialam robila wiele, czasem dziwnych rzeczy. Ja tymczasem zawsze musialam przejsc przez minimum 10 rozmow, by koncowo otrzymac propozycje pracy.

Tak samo z innymi jakimis celami zyciowymi. Milysmy jakies cele, kazda z nas swoj i ja zawsze czulam ze mimo iz sie w koncu udawalo, to zajmowalo mi to wiecej czasu, wysilku, przyjaciolka zawsze jakby konsekwentniej wszystko osiagala. Odpada tutaj kwestia lepszego startu. Pochodzimi z tej samej miejscowosci, nasze rodziny sa mniej wiecej na takim samym poziomie drabiny ekonomicznej, obie mialysmy wsparcie a od mniej wiecej tylu samych lat zyjemy samodzielnie.

Czy to kwestia tego, ze niektorzy sa po prostu bardziej przebojowi, utalentowani, inteligentni? Czy zauwazacie takie sytuacje w swoim zyciu?



P.s. Zyczcie mi powodzenia, w nasteonym tygodniu czekaja mnie dwie rozmowy