Cześć
Zdecydowałam się napisać tego posta, gdyż znalazłam się w trudnej i niekomfortowej sytuacji. Nie mam za bardzo się komu wygadać, bo nikt nie wie co z tym zrobić, więc jesteście moją ostatnią deską ratunku
Jestem w szczęśliwym związku od dwóch lat, bardzo kocham mojego partnera. Jedyną rzeczą, która rzuca się cieniem jest jego relacja z matką - moim zdaniem przesadna i boję się jak będzie to rzutować na naszą przyszłość.
Matka angażuje mojego faceta do wszystkich możliwych czynności, gdy spędzamy czas razem dzwoni z jakimś nowym poleceniem, zawsze są albo dodatkowe zakupy do zrobienia, pomoc w porządkach, na które chce przeznaczyć cały dzień z nim, albo po prostu dzwoni, żeby przywiózł jej ciasto, albo żeby zrobił obiad bo czeka. Dodam, że nie jest kobietą schorowaną, bardzo dba o siebie, więc ze względów zdrowotnych nie potrzebuje mieć go przy sobie ciągle. Z mojej perspektywy jest to wymyślanie rzeczy, żeby na siłę ściągnąć go do domu i sprawia mi to dużą przykrość. Sama chętnie jej pomagam jeśli rzeczywiście czegoś potrzebuje, ale ona chce mieć mojego partnera codziennie.
Używa wobec niego sformułowań jak do małego dziecka i potrafi pytać czy aby na pewno kocha ją najbardziej.
Zresztą mój partner z tego co zauważyłam działa jak jesteśmy wszyscy razem w taki sposób, żeby ona nie poczuła się mniej ważna. Obcałowuje ją, mówi jej, że jest najważniejsza, piękna etc. Zasadniczo używa takich samych sformułowań do niej jak i do mnie.
Martwi mnie ta sytuacja, od zawsze miałam z nią dobre relacje i słyszałam, że jest zadowolona ze związku syna. Może to kwestia nieodciętej pępowiny i nie wiem - strachu przed tym, że jej syn będzie mniej dostępny gdy stworzymy razem rodzinę i z tego względu tak się zachowuje? Próbowałam rozmawiać o tym z partnerem, on twierdzi, że ich relacja jest normalna. Jak myślicie, jak o tym rozmawiać? Czy powinnam coś z tym zrobić? Czy ich relacja zachodzi już na toksyczną?