[cb0d8ace8e3f55c20d6852271041c68dd40c3dc3_65540ac21a6bc]

Napisane przez magdalenaka933

W sierpniu 2022 rozstałam się po roku z moim chłopakiem (ja mam 27 lat, on 31). Zerwał ze mną nagle, wrócił z pracy, zjedliśmy razem obiad i powiedział mi, że to koniec. podając powód rozstania następujący: nigdy nic do mnie nie czuł + jego mama i uwaga (jej partner) mnie nie zaakceptowali, bo jestem za cicha i skromna. Dzień wcześniej właśnie wróciliśmy ze wspólnych z wakacji, gdzie jego matka źle mnie traktowała, a mój chłopak nie potrafił mnie obronić i stawał po jej stronie.

Bardzo przeżyłam to rozstanie. Mieszkaliśmy razem, dzień przed rozstaniem doszło jeszcze do zbliżenia oraz planowaliśmy spędzenie wspólnego weekendu jak i najbliższych dni. Od tej pory czuję się wyprana ze wszystkich uczuć. Uczęszczam regularnie na terapię. Samotność jednak zaczęła mi doskwierać, więc starałam się kogoś poznać. Od 2 miesięcy spotykam się z jednym chłopakiem. Jest bardzo dobry, jednak nie potrafię się w nim zakochać. Nic nie czuję kiedy mnie przytula/całuje/kiedy dochodzi do zbliżenia, dlatego mam zamiar zakończyć tę relację, biorąc pod uwagę to, że moje myśli ciągle krążą wokół byłego. Nie chcę oszukiwać nowego chłopaka.

Dziewczyny, ile Wy dochodziłyście do siebie po rozstaniu? U mnie niedługo miną od niego 5 miesięcy a ja nie potrafię cieszyć się życiem, wszystkie czynności wykonuję w pracy automatycznie i widzę przyszłość w czarnych barwach i nadal idealizuję mojego byłego. Czuję, że popadam w depresję. Mam do niej niestety skłonność, gdyż miałam jeden jej epizod na studiach i tak się cieszyłam gdy udało mi się ją pokonać a czuję, że teraz wszystko do mnie wraca. Czy wizyta u psychiatry byłaby dobrym pomysłem? Któraś z Was cierpiała na depresję po rozstaniu?

Czyli nie jesteście razem od 5 miesięcy, a ty od 2 miesięcy jesteś w nowym związku. Czyli zaczęłaś nowy związek 3 miesiące od rozstania? Za szybko.