[Miss_Suze]

Napisane przez Mad_Max

Nie chodzi o ocenę, a o ich priorytety. Jeśli związek był do odhaczenia ostatni na liście, to jak to się miało udać?

Ale jak sobie wyobrażasz ich mieszkanie razem jak byli w liceum? Owszem, po skończeniu szkoły mogli nie iść na studia albo iść studiować zaocznie, ale nie wiemy jakie wybrali sobie kierunki i jakie mieli możliwości. Wg mnie jeśli dwie osoby są ok z tym, że chcą zamieszkać razem za x lat to jest spoko. Jeśli jedna osoba chce to przeciągnąć, a druga się męczy to już ok nie jest.

[1=611bf35e838720fc4ae81fd ee148be8d09595a4f_63e0433 15ef09;89489501]Nie boję się puścić jednej gałęzi. Boję się, że może moje wątpliwości są złudne. Okej ostatnie dwa lata były ciężkie dla Nas obojga, wiele się wydarzyło, w tym coś co wywróciło nasze życie do góry nogami, a nie było od nas zależne. Do tamtej pory, te 8 lat wspominam bardzo dobrze. Jak w każdym związku, zdarzały się kłótnie, ale mieliśmy wspólne plany, marzenia, spełnialiśmy je, byliśmy szczęśliwi. Gdybym całkowicie nic nie czuła do ex, byłoby mi o wiele prościej, ale w dalszym ciągu coś do niego czuje i nie potrafię odejść definitywnie i miotam się.[/QUOTE]

Na to żadna z nas nic Ci nie odpowie. Ty sama musisz to ocenić. Prawdą jest to, że związki to nie bajka disneya, że nasze uczucia zmieniają się - zauroczenie w pierwszym etapie, a dojrzała miłość po latach to zupełnie coś innego. Każdy związek ma swoje rysy, jakieś niedoskonałości. A miłość to nie uczucie, miłość to wybór, że chcę z drugą osobą iść razem przez życie mimo tych złych chwil, akceptować wady tej osoby i razem siebie udoskonalać. Tylko ty wiesz jak to jest z wami. Ja takiej sytuacji nie miałam, ale słyszałam kiedyś, że nawet w szczęśliwym związku nasz mózg może zainteresować się kimś innym i to jest ponoć normalne, że może tak się stać - decyzja co my z tym uczuciem zrobimy należy do nas.