[bluejane13]

Witajcie. Od razu uprzedzam, że wiem, że postąpiłam impulsywnie, nie przemyślałam tego. Żałuję.

Byliśmy ze sobą 1,5 roku. Był dla mnie dobry. Szanował mnie. Było spokojnie. Czułam bezpieczeństwo.

Pewnego dnia spotkałam na mieście nie chcący mojego byłego, moją pierwszą miłość, z którym nie jestem już 3 lata, tworzyliśmy związek 7 lat, byliśmy zaręczeni. Rozstaliśmy się, ponieważ oboje tworzyliśmy dość burzliwy związek. Mój eks był dość niedojrzały, taki trochę typ Maminsynka. Dużo by opowiadać. Rozstaliśmy się po 7 latach. Poznałam po ponad roku M. Był inny. Spokojny, zrównoważony. Odpowiedzialny.
Jednak gdy spotkałam mojego ex poczułam ,,to" ciepło, chemię. Oczywiście nic się nie działo, tylko chwilę porozmawialiśmy. Wróciły dobre wspomnienia i nadzieja, że tym razem się uda. Przepadłam myślami. Aby być fair na drugi dzień spotkałam się z obecnym partnerem i zakończyłam relację.
Niestety czar prysł i to niespełna po 3 tygodniach. Mój były narzeczony jest dalej niedojrzałym maminsynkiem. Jestem zła na siebie, że tak naiwnie uwierzyłam, że się zmienił.

Wiem, że postąpiłam zbyt pochopnie, impulsywnie. Straciłam dojrzałego faceta, którego kocham. Jestem tego pewna, że to była prawdziwa miłość. Nie od dziś wiadomo, że docenia się dopiero jak się kogoś/coś straci. Czuję pustkę, ból.


Nawet nie wiem czego oczekuję od Was, na pewno chcę się wygadać.

Nawet nie potrafiłabym spojrzeć w oczy mojemu eks. Zrobiłam okropne świństwo, porzuciłam go i nie jestem w stanie wrócić z podkulonym ogonem.