[bialanoc]

Hej. Proszę o zrozumienie mnie, bo nie mam z kim o tym porozmawiać, a może Wy mnie jakoś otrzeźwicie.

Pomimo tego, że bliżej mi do trzydziestki niż do dwudziestki to bardzo boję się zajść w ciążę. Z moim zdrowiem nie jest najlepiej, chodzę również do psychologa, nie przepadam też za dziećmi i nie wyobrażam sobie wziąć na siebie takiej odpowiedzialności jak bycie rodzicem.

Mój lęk przed ciąża bardzo utrudnia mi życie. Miałam tak od zawsze, dwa moje związki się przez to rozpadły, faceci nie mogli znieść mojego ciągłego narzekania, strachu.

Teraz poznałam nowego faceta, jesteśmy razem 3 miesiące. Nauczona poprzednimi doświadczeniami nie mówię mu zbyt wiele o mojej fobii, ale też nie ukrywam tego.

On też nie chce mieć dzieci. Jest to początek znajomości, więc całkowicie panikuję jeśli chodzi o ciążę, a od tygodnia dosłownie jestem wrakiem człowieka, nie mam apetytu, nie mogę spać bo miała miejsce pewna ryzykowna sytuacja.

Już od kilku lat biorę tabletki antykoncepcyjne. Z każdym partnerem zabezpieczaliśmy się dodatkowo prezerwatywą (wtedy oczywiście też się zamartwiałam, ale trochę mniej). Z obecnym też stosujemy prezerwatywę, jednak przy ostatnim stosunku ta się zsunęła. Stało się to przy zmianie pozycji, więc ta nie była głęboko w pochwie, z łatwością ja usunęłam. Facet twierdzi, że nie doszedł, jednak wydaje mi się, że w prezerwatywie znajdowała się biała wydzielina. Na początku byłam w miarę spokojna, bo tabletki biorę regularnie, żadnej nie pominęłam.

Jednak później zaczęłam się zamartwiać, że być może tabletki nie zadziałały, bo kilka dni przed stosunkiem piłam codziennie herbatę z hibiskusem i lukrecją, a przeczytałam że to może wpływać na skuteczność anty, dodatkowo kilka dni przed stosunkiem czułam ból jajnika, podobny do tego co kiedyś na owulację

Byłam u ginekologa, ten stwierdził, że nie mam powodów do niepokoju, bo lukrecja i hibiskus nie wpływają na tabletki, nie chciał przepisać tabletki dzień po, zbadał mnie usg dopochwowo i powiedział że wszystko jest w porządku.

Jednak ja cały czas czuję kłucie w jajniku, mam wrażenie że piersi są większe i mnie bolą.

Do krwawienia z odstawienia jeszcze tydzień, a ja już nie wyrabiam ze stresu.

Nie chcę żyć w taki sposób, chcę ułożyć sobie szczęśliwe życie z drugą osobą, jednak każda najmniejsza sytuacja wywołuje u mnie lęk.

Rozmowy z psychologiem niewiele mi dają.

Wmawiam sobie, że lekarz nie miał racji, żałuję że nie poszłam do innego, że nie wzięłam tabletki dzień po, a teraz już jest za późno.

Myślicie, że prawdopodobieństwo ciazy jest duże?

Macie może sposoby, jak poradzić sobie z takim lękiem?