[Bruma_w_Hogsmeade]

Napisane przez Senja_NO

A ja wspólnego życia, takiego typowego nie chce, bo nie wierzę w miłość do końca życia i potem się zwiazek rozpada i jest dopiero problem. Ja mam święty spokój, bo dziecko, ani żaden majątek nas nie łączy.

Jak się spotka właściwego faceta, to się wierzy w miłość do końca życia. Po prostu to nie był ten facet, od początku to czułaś. Jak się człowiek naprawdę zakocha to ma w sobie ten optymizm.

---------- Dopisano o 23:45 ---------- Poprzedni post napisano o 23:37 ----------

Napisane przez Senja_NO

Nie ja pierwsza i nie ostatnia.
Mam instynkt opiekuńczy (co widać, jak dziada niańczyłam), dzieci nie chcę, to mam psa. W dziesiejszym swiecue coraz powszechniejsze.
Dzikie ptaki też dokarmiam i ide nasypac im codziennie jedzenie do moich trzech karmnikow rozlokowanych na drzewach. Mam maly hotel dla pszczol. Nikomu tym krzywdy nie robię, naprawde jeszcze zaden czlowiek na swiecie nie ucierpial z powodu mojego stosunku do zwierząt. Cześć pensji przeznaczam tez na cele charytatywne, i na zwierzęta, i na ludzi

To świetnie, że pomagasz zwierzętom, ale mi chodzi o stawianie ich wyżej niż ludzi. Także o to, że przez osiem lat jesteś z facetem i kochasz go mniej niż swojego psa.
Chciałabyś być dla faceta na drugim miejscu, zaraz po psie?
Co to w ogóle za dziwna moda, że zwierzęta są ważniejsze od ludzi. Są bardzo poważne konsekwencje takiej postawy nie tylko dla Ciebie, ale też dla społeczeństwa, które coraz bardziej się zamyka na drugiego człowieka, ucieka od życia w jakieś iluzje (miłość do psa jest łatwa, pies Cię nie zdradzi i nie powie, że gadasz bzdury, nie będzie wolał pić piwa z kolegami niż wspólnego wieczoru z Tobą).