[Ellen_Ripley]

Napisane przez Kingaa002

Cześć,
mam 22 lata i miesiąc temu poznałam chłopaka, który ma 26 lat. On pracuje w banku na dobrym stanowisku, ma już swoje mieszkanie, ma fajne zainteresowania i w ogóle wszystko mi się podoba. Tylko jedno mnie niepokoi. Nawet nie wiem jak to opisać, no bo on zachowuje się tak jakby w ogóle do życia nie potrzebował innych ludzi.I w ogóle nie wiem jak nawet okreslić naszą relację. Spotykamy się często, kilka razy w tygodniu, ale nawet nie byliśmy jeszcze w łózku. Chodzimy do restauracji i nawet nie wiem czy można to nazwać randką. Tylko rozmawiamy, on mnie nawet nie pocałował. Zaproponowałam mu wczoraj wprost, żebyśmy poszli do niego albo do mnie obejrzeć coś na Netflixie, wiadomo o co chodzi. To powiedział tylko że dziękuje za propozycję ale musi się zbierać bo następnego dnia od rana ma studia podyplomowe. Zapytałam wprost o co chodzi kim my dla siebie jestesmy. Powiedział, że nigdy nie miał dziewczyny i że mamy czas. Zamurowało mnie bo nawet mi do głowy nie przyszło że to możliwe. Nie wiem co mam robić.

Patrząc na jego zachowanie trudno stwierdzić czy ten typ tak ma i po prostu nie jest jak inni (ale wtedy się trzeba poważnie zastanowić, czy się z kimś takim wytrzyma), czy widzi w Tobie jedynie koleżankę i miga się od odpowiedzi. Obstawiam to drugie - że po prostu traci Twój czas i jeżeli dotąd nie zobaczył w Tobie kobiety i materiału na dziewczynę, to już nie nastąpi i będzie cały czas takie bujanie się bez zobowiązań. Ja bym się na coś takiego nie zgodziła i uważam, że również nie powinnaś. Normalnych chłopaków na pewno nie brakuje w wieku zbliżonym do Ciebie. Nie napalaj się na to, że kolacyjki w restauracjach i że ktoś ma mieszkanie, bo dziwnie to brzmi. Jakbyś robiła za czyjeś płatne towarzystwo.