[vretka]

Napisane przez vogelek

Kiedy widze poprzednie pokolenia, uczone przez moją mamę i to jak oni wspominają historię to zastanawiam się czemu nie może być tak teraz.

[...]
Nie po to moja rodzina poświęcała się, nie po to moja babcia z pochodzienia Niemka wyparła się swojego kraju i nie po to była traktowana jak zdrajca i pies. Moja rodzina straciła wszystko. I to nie chodzi o mały ogródeczek. Tylko o pałac, bibliotekę i kawał ziemi.

Temat jest bardzo ważny i trudno mi wypowiadać się na jego temat. Pomimo tego, że mnie samą przeraża to, co się działo w takich miejscach i nie potrafię wyobrazić sobie ogromu cierpienia związanego z okrucieństwami wojny, to jestem w stanie "zrozumieć" zachowania takie jak to, o którym mowa w wątku.

Vogelek, Ty podchodzisz do kwestii obozów zagłady emocjonalnie. Zapewne znasz ich historię nie tylko z książek, ale również z opowiadań przekazanych bezpośrednio przez Twoją rodzinę. Jednak bardzo wiele osób takiej "okazji" nie ma i całą wiedzę na temat wojen wynoszą z lekcji historii, na których tematy przerabia się po łepkach, byle tylko zdążyć z materiałem.

Cała ta sytuacja jest ogromnie przygnębiająca, jednak obawiam się, że coraz częściej dla wielu osób historia obozów zagłady będzie jedynie kartką w podręczniku. Będzie się do tego podchodziło podobnie jak do mordowania w czasach starożytnego Rzymu albo zabijania "czarownic" w Średniowieczu. I proszę, nie piszcie mi, że skala porównania jest bardzo źle dobrana. Ja naprawdę zdaję sobie z tego sprawę. Jednak, żeby móc sobie pewne rzeczy uświadomić, trzeba mieć z kogo czerpać wzorce, a niestety o takie coraz trudniej.