[WioletaM]

Pani przedszkolanka pomaga dziecku założyć wysokie, zimowe butki. Szarpie sie, męczy, ciągnie... Jest! Weszly! Spocona siedzi na podłodze, dziecko mowi:
- Ale zalożyliśmy buciki odwrotnie...
Pani patrzy, faktycznie. To je ściąga, morduje się, sapie.
Uuuf, zeszly. Wciąga je znowu, sapie, ciągnie, nie chcą wejść... Uuu weszly. Pani siedzi, dyszy a dziecko mowi:
- Ale to nie moje buciki...
Pani niebezpiecznie zwężyly się oczy, odczekała i znów szarpie się z butami... Zeszły. Na to dziecko:
- To buciki mojego brata i mama kazała mi je nosić...
Pani zacisnęła ręce mocno na szafce, odczekała aż przestaną się trzaść, przełknęła ślinę i znów pomaga wciągać buty. Tarmosze się, wciąga, siłuje się... Weszły.
- No dobrze - mówi wykończona pani - a gdzie są twoje rękawiczki?
- Mam schowane w bucikach...